10 - موالات دهم : « موالات » [1] است و آن واجب است در افعال نماز ، به معنى پى در پى بودن آنها با اين كه فعلى كه محو صورت نمايد ، نشود [2] .
و هم چنين واجب است در تكبير ، موالات ميان كلمات آن ؛ و همين حكم در قرائت و اذكار و تسبيحات جارى است نسبت به كلمات و آيات و حروف [3] و با بقاى محلّ ، اعاده مىنمايد آيه يا كلمه اى را كه رعايت موالات در آن نكرده ، و با فوات محلّ هر گاه ترك

[1] ( 10 - موالات ) 2 - « موالات » در نماز معتبر است ، و فصل طويل كه موجب محو صورت صلاتيّه در نزد متشرّعه است بين واجبات نماز ، مبطل است عمداً و سهواً ، و حاصل نمىشود اين فصل با خودِ ابعاض نماز ، مثل سورهء طويله ، و از اين جهت ، خواندن سوره هاى طولانى در نماز صبح ، في الجمله مبطل است عمداً براى تفويت وقت ، نه محو صورت ؛ بلكه به سكوت طولانى يا عمل غير نمازى ، محو صورتِ نماز حاصل مىشود . و هم چنين از شستن رُعاف و وضوى مسلوس و نحو آن ، استفاده مىشود كه مطلق اعمال ، ماحى نيست ، يا ماحى عمدى و سهوى نيست . و احوط اين است كه بدون عذر و سهو از پى در پى آوردن ابعاض نماز عرفاً اگر چه ترك آن ماحى نباشد ، مسامحه ننمايد . ( فوت سهوى موالات در قرائت ) و اخلال به موالات در كلمه يا آيه از روى سهو يا به عذرى ، مبطل نماز نيست در صورتى كه موالات لازمهء در اصل نماز ، فوت نشود ، يا آن كه فوت شود و مبطل نباشد فوت سهوى آن ، چنانچه گذشت ، بلكه موجب اعادهء آن كلمه يا آيه است در صورت عدم تجاوز از محلّ آن ، مثل آن كه خود آن كلمه يا آيه را سهواً نخوانده باشد .
[2] گذشت موالات لازمه و موالات احتياطيّه .
[3] يعنى كلمه با كلمه ديگر و حرفِ كلمه با حرف ديگر آن و آيه اى با آيهء ديگر ، و امّا ابعاض يك آيه : پس با حفظ موالات كلمات با هم محفوظ مىشود .

393