آن . و اگر فراموش كرد [1] ، تا روز سيزدهم [2] به جا آورد ؛ و اگر متذكَّر نشد [3] ، در سال آينده خود يا نائب او [4] به جا آورند .
و شرط است در سنگ ريزه با وجود صدق اسم سنگ [5] بر آنها ، آن كه از حَرَم بوده باشد از هر موضعى از آن كه باشد خوب است اگر چه مستحب است كه شب در مشعر آنها را بردارد ؛ و آن كه باكره باشند ، يعنى كسى آن را نينداخته باشد انداختن صحيحى .
واجبات رمى و واجب است در رمى چند امر :
اوّل : نيّت كند كه « مىاندازم هفت سنگ به جمرهء عقبه در حج تمتّع لوجوبه قربةً إلى الله » .
دوّم : انداختن آنها [6] ، پس اگر سنگ را در جمره گذارد به طورى كه رمى صدق نكند ، مُجزى نخواهد بود .
سوّم : آن كه به جمره برسد به واسطهء رمى ؛ پس اگر به جاى ديگر بخورد و از آن جا به

[1] يا ترك شود عمداً على الأحوط .
[2] در روزى كه متذكّر شود با تقديم قضا بر ادا . و احتياط در رعايت طلوع آفتاب است در قضا ايضاً با عدم عذر مسوّغ رمى در شب در ادا ، مانند خوف و مرض ، و براى شبانها و بنده ها و امثال ايشان از معذورين . و غير متمكّن از مباشرتِ رمى ، استنابه مىنمايد ، و احوط اعاده است با زوال عذر در وقت .
[3] يا متذكّر شود بعد از انقضاء ايّام تشريق ، يا ترك كرد عمداً تا آن وقت على الأحوط .
[4] با ترتّب نيابت بر عدم حج در سال آينده ، يا عدم امكان مباشرت .
[5] و صدق سنگ ريزه .
[6] بلكه پراندن آنها به سمت خاص .

278