بعد از اتمام هفت شوط . و اگر قصد جزئيّت اين طواف كند ، پس اگر در ابتداى طواف ، قاصد آن بوده بر وجه جزئيّت ، پس اشكالى در بطلان طواف از اوّلِ شروع نيست . و هم چنين اگر در اثناء طواف ، اين قصد كند ، از همان وقت باطل است [1] .
و اگر در آخر ، اين قصد را نمايد ، پس مشهور بطلان [2] طواف است ، چنانچه هر گاه ركعتى بر نماز زياد كند .
و اگر سهواً زياد كرد ، پس اگر كمتر از يك شوط است ، قطع مىكند ، و اگر يك شوط زيادتر است ، باز طواف واجبْ صحيح [ است ] ، و مستحب است [3] كه آن را تمام كند هفت شوط به قصد قربت مطلقه ، و اولى در زيادتى سهواً ، اعادهء طواف است .
شكّ در اشواط طواف و اگر شخص طواف كننده شكّ كند در عدد شوطهاى طواف ، پس اگر بعد از فراغ از طواف بوده باشد ، شكش اعتبار ندارد ؛ و اگر در اثناء طواف بوده باشد ، پس اگر شكّ كند ميان تمام و زيادتى ، مثل آن كه در آخرِ شوطى شكّ كند كه آن شوط هفتم است يا هشتم ، شكش اعتبار ندارد و طواف او تمام است . و اگر در اثناء شوطى بوده كه مردّد است ميان هفتم و هشتم ، بعضى گفته‌اند كه باز طواف او باطل است و آن احوط است . و اگر يقين كند كه زياده بر هفت نيست ، پس اشهر آن كه در جميع صور شكّ ، استيناف طواف ، لازم است . و جمعى

[1] يعنى آن چه مصادف با نيّت زياده است .
[2] ظاهر ، دخول آن است در قِران اگر انجام دهد طواف دوّم را در فريضه ؛ هم چنين است حكم در قصد جزئيّت طواف ديگر در اوّل كه گذشت ، در صورتى كه مراد از آخر ، بعد از جزء اخير آن باشد .
[3] بلكه احوط است كه به قصد وظيفهء فعليّه ، چهارده شوط را تكميل نمايد و چهار ركعت بعد از آن به جا آورد . و احتياط در اين است كه دو ركعت فريضه را قبل از سعى به جا آورد و دو ركعت نافله را مىتواند بعد از سعى به جا آورد .

251