في سبيل الله همچنين باشد ، چنان كه جماعتى قايل به آن شده‌اند و به هر حال ، سقوط غسل و كفن مشروط است به اينكه مسلمانان در معركه ، او را ادراك كنند ، در حالى كه رمق به او باقى نباشد و اگر زنده باشد و بعد بميرد ساقط نمىشود . و بنابر قول كه وجوب غسل و كفن ، هرگاه تأخير ، منشأ تضييع ميت مىشود او را تيمم بدهند بدل از غسل و دفن كنند بدون كفن ، هرگاه تأخير در كفن هم موجب تضييع مىشود .
< / السؤال = 13355 > < السؤال = 13302 > 473 - سؤال : در ايام غيبت امام ( ع ) حكم مرابطه در ثغور باقى است يا نه ؟ و حداقل مرابطه و ثواب مرابطه را بيان فرمايند كه موجب ميل وتحريص مسلمين باشد بر تحصيل مرابطه و حفظ ثغور اسلام .
جواب : بلى مرابطه در زمان غيبت امام هم مستحب است ، چون متضمن جهاد نيست كه اذن امام در آن شرط باشد ، بلكه مراد از آن ، اين است كه در ثغور يعنى سر حدى كه راه كفار است به بلاد اسلام ، آنجا باشند و پاسبانى كنند و با خبر باشند كه هر گاه كفار ، حركتى كنند به سمت بلاد اسلام ، مسلمانان را با خبر كنند كه مهياى قتال و دفاع آنها شوند ، بلى اگر كفار بر آنها تنگ كنند قتال واجب مىشود به قصد دفاع و در فضيلت رباط ، اخبار بسيار هست ، از جمله آنها حديثى است كه علامه ( ره ) در تحرير ؟ از رسول خدا ( ص ) روايت كرده " قال رسول الله ( ص ) رباط ليلة في سبيل الله خير من صيام شهر وقيامه فان مات جرى عليه عمله الذى كان يعمله وجرى عليه رزقه وامن الفتان ( 1 ) " يعنى فرمود رسول خدا ( ص ) كه رباط يك شب در راه خدا بهتر است از روزه و نماز يك ماه . پس اگر بميرد آن شخص ، جارى مىشود بر او عملى كه در دنيا مىكرد ، يعنى در حال موت او هم ثواب اعمالى كه مىكرد مستمر است و گويا زنده است و عبادت مىكند و جارى مىشود بر او روزى او . و شايد مراد اين است كه محسوب است از جمله كسانى كه كشته شده‌اند در راه خدا وزنده‌اند و روزى مىخورند نزد پرودگار خود ، چنان كه آيه شريفه : " ولا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون " .
در بعض فقرات ادعيه هست : " اللهم اجعلنى من الا حياء المرزوقين " و ظاهر اين

1 : كنز العمال : ج 2 ص 253

391