آيا چنين مىدانى كه اگر روم داخل شوند بر مسلمين ، سزاوار نيست كه مانع آنها شود ؟ ! پس فرمود كه مرابطه كند و مقاتله نكند ، پس اگر بترسد بر بيضه اسلام و مسلمين ، آن وقت قتال كند . پس قتال او از براى خود او بايد باشد ، يعنى تكليف خود را به عمل آورد و آن قتال نيست از براى سلطان مخالف [1] . پرسيدم از آن حضرت ، اگر دشمن بيايد به آنجايى كه مرابطه كرده ، چه كند ؟ فرمود : مقاتله كند و دفع كند از بيضه اسلام ، نه از اين جماعت ، بلكه از براى اينكه از مندرس ومضمحل شدن اسلام حاصل مىشود اندراس دين محمد ( ص ) . و در بعضى نسخه‌ها " ذكر محمد ( ص ) " دارد . و بعضى ديگر از اخبار هم هست كه دلالت دارد كه ذكر آنها موجب تطويل است .
و اما سؤال وجوب مدافعه بر عبد ومرئه ، بلى واجب است ، هرگاه احتياج به آنها هم رسد . و اما ساير احكام جهاد از بابت غنيمت و قسمت آن و فرار از آن ، پس بعد مىآيد .
< / السؤال = 13355 > < السؤال = 13257 > 460 - سؤال : در صورتى كه اين طايفه به قصد تسخير بلاد اسلام و اجراى احكام كفر ، بين المسلمين و ساير الانام ومنع اجراى احكام اسلام و قصد نهب واسر و قتل مسلمين آمده باشند و دفع ايشان ، حسب الشرع بر جميع مؤمنين و مسلمين لازم و واجب شرعى باشد و بدون رئيس ( و بزرگى كه بسط يد داشته باشد و امر و نهى آن در ميان مجاهدين و مقاتلين مطاع باشد ) ممكن نيست . آيا شرعا جايز است كه در اين صورت شخصى به اذن مجتهد جامع الشرايط ( كه نايب امام است در ايام غيبت ) مباشرت رياست و لشكركشى و مقاتله كند - ؟
جواب : شكى در جواز آن نيست ( هرگاه باعث تعطيل قتال و تأخير آن نشود )

[1] : توضيح : اين حديث به عصر امام ( ع ) مربوط است و ارتباطى با مورد سؤال كه جنگ قفقازيه است ندارد و جمله " جهاد بدون اذن امام عادل جايز نيست " نيز ناظر به جهاد ابتدائى براى گسترش اسلام است نه جهاد دفاعى ، ميرزا با آوردن اين حديث مىخواهد بگويد : با اينكه اين جهاد به مباشرت فتحعلى شاه و تحت رياست و فرماندهى او است ليكن رزمندگان براى اسلام مىجنگند نه براى شخص شاه . - نگاه كنيد به بيوگرافى ميرزا در مقدمه اين كتاب .

381