المقدمة وما لا فلا وهذا لا دخل له في الاستدلال بالاية والاعتماد على مثل بعض الروايات الواردة فيمن وقع في الارض لم يجد فيها الا الثلج لطهارة الصلاة فانه ( ع ) امره بالتيمم بالثلج ونهاه عن السفر الى مثل هذه الارض التى يوبق فيها دينه او يوبق اهله . ايضا مشكل كما لا يخفى . واما الخروج لتحصيل مسائل الدين الى مكان يمكن فيه ، فلا ريب في وجوبه اذا لم يتمكن منه في موضعه ، ولا دخل له بمسئلة الهجرة .
< / السؤال = 13355 > < / السؤال = 13353 > < / السؤال = 13352 > < / السؤال = 13301 > < / السؤال = 13257 > < / السؤال = 13256 > < / السؤال = 13255 > < / السؤال = 13254 > < / السؤال = 13252 > < / السؤال = 13251 > < السؤال = 13251 > < السؤال = 13256 > 455 - سؤال : در شريعت نبويه ( ص ) جهاد به چه معنى اطلاق مىشود و چند قسم است و جهادى كه اذن امام در آن شرط است و جهادى كه اذن امام ، شرط نيست كدام است ؟
جواب : اما اطلاق لفظ الجهاد و استعمال آن در مطالب شرعيه اعم از اينكه به عنوان حقيقت باشد يا مجاز . پس آن بسيار است بعضى از آن باب است كه پاى موت در ميان نيست اصلا مثل احياى سنت نبويه ( ص ) كه مهجور شده باشد و مثل مجادله با نفس و اجتناب از متابعت قوه شهويه و غضبيه و پيروى عقل كه آن را جهاد گفته‌اند ، بلكه جهاد اكبر و مثل رباط بيش از چهل روز ، چنان كه خواهيم گفت و هم چنين حسن تبعل و خوشرفتارى زن با شوهر كه آن را نيز جهاد گفته‌اند و امثال آن . و يا آن است كه پاى موت در ميان هست و آن نيز بر دو قسم است : يا اين است كه پاى جنگ و جدال و قتال در ميان نيست ، مثل اينكه فرموده‌اند كه هر كس در غربت بميرد شهيد مرده است و همچنين كسى كه غرق شود يا خانه بر سر او خراب شود ، يا به آزار شكم بميرد ، يا زنى كه در نفاس بميرد ، چون شهادت حقيقى منفك از جهاد نمىشود پس گويا اطلاق جهاد بر آنها شده باشد . و لكن اين مثالها خارج از اطلاق لفظ جهاد است ، هر چند لازم داشته باشد آن را .
و يا اين است كه پاى جنگ و جدل در ميان هست و اين هم چندين قسم است كه اطلاق جهاد در لسان اهل شرع و در اخبار هم در بعضى جا بر آنها شده ، يكى جهادى است كه پيغمبر ( ص ) يا امام ( ع ) مردم را امر كنند كه با كفار جنگ كنند و از زمان حضور و به اذن او يا اذن نايب خاص او كه تعيين كرده باشد براى جهاد ، خواه محض از براى دعوت به اسلام باشد يا از براى دفع كفار ، هر گاه ايشان سبقت كنند بر جدال ، خواه اين جهاد با مشركين باشد يا با اهل كتاب يعنى يهود و نصارى و مجوس هم در حكم آنهاست و دوم آنكه جنگ و جدال يا اهل بغى باشد به اذن امام يا نايب خاص او . و مراد از اهل بغى ، جماعتى هستند

374