قطيف از پى حجاج مىآيد ، چهار پنج ماه مىشود . در اين عرض مدت شبهه‌اى نيست كه آن ملعون در كربلا نمىماند و يقينا در زمستان متوجه خانه خود مىشود و امر واضح مىشود ، در صورتى كه احتمال راجح بدهيم كه باز بطريق سال سابق در قطيف در اول ذيقعده امير حاج بفرستد و حاج را ببرد . آيا واجب نيست كه برويم تا به آنجا و تثبت بكنيم و تأمل كنيم در اينكه امير حاج مىآيد و مردم را مىبرد يا نه ؟ و در صورت سلامت ، روانه شويم . يا آنكه محض احتمال اينكه رأيش منحرف شده در امان حاج مرحله امنيتى كه در سابق بود زايل شده و مستصحب نيست و تفحص نبايد كرد و به شيراز و كنگون ( 1 ) و " لحسا " نبايد رفت و در خانه خود به همين قدر از خبر بايد قرار گرفت و اگر ظاهر شود كه امنيت سابق بر قرار بوده و اين شخص تفحص نكرده ، به موضع تفحص كه اقرب به محل خود ورود امير حاج است مىرفت امرى بر او معلوم مىشد و سال بگذرد آيا استقرار حج خواهد شد يا نه ؟
به هر حال ، وجه تحير مخلص از اين است كه امنيت مستصحب است و خلاف آن معلوم نيست و اين كه قضيه كربلا قاطع آن باشد محل شك مخلص است و به سبب گذشتن زمان بسيار و نزديك شدن به محل امير حاج مىتواند واضح شود و عمل كردن به مقتضاى استصحاب و رفتن به بنادر و بعد از ظهور سد طريق مراجعت كردن و در صورت ظهور بقاى امنيت به مكه رفتن وخيمت و ناخوشى به نظر قاصر نمىرسد ، آيا والحالة هذه سفر طاعت است يا معصيت ؟ واجب است يا حرام ؟
و خوب واضح و ظاهر است كه اگر تكليف اين بنده حقير در خانه ماندن باشد بسيار خوشوقت خواهم بود و اگر خوف تقصير تكليف را نمىدانستم اخوى را به شرف عتبه بوسى نمىفرستادم . و چون خبر عالى حضرت آقا محمد حسن خبر واحد عادل بود احتمال دادم كه شايد تغيير سئوالى باشد كه تكليف مخلص مغاير او شود . لهذا مصدع بندگان عالى مىگردد كه لطف و مرحمت فرموده ، آنچه تكليف مخلص را دانند مقرر فرمايند .

1 : كنگان

327