إسم الكتاب : جامع الشتات ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 451)

استدلال ، به نحوى ( 1 ) مثل روايت مكارم بن كروم ( 2 ) كه در صحت عقد متعه با انفصال وارد شده ، و لكن ضعيف است به جهت ضعف آن قول و آن روايت ، چنان كه در محل آن بيان كرديم ، بلى اين مؤيد مىتواند بود ، و دليل شيخ اين است كه اجاره اقتضا مىكند استحقاق تسليم منفعت را به عقد ، و آن در اينجا مفقود است اين سخن مصادره است به مطلوب .
مطلب سوم : اختلاف كرده‌اند در اينكه هرگاه از براى اجاره ، مدتى قرار بدهند و صيغه را به عنوان اطلاق بخوانند ، مثل اينكه بگويد : اجرتك نفسى بثلثة اشهر لعمل الخياطة او اجرتك دابتى بثلثة اشهر لعمل الفلانى او عقارى كك ، و تعيين نكند اول زمان عمل را ، آيا اين عقد صحيح است يا باطل ؟ و بر فرض صحة آيا منصرف مىشود اطلاق صيغه به اتصال زمان فراغ از صيغه يا نه ؟ و بر فرض انصراف به اتصال ، آيا اين در همه جاست يا در جايى كه عرف اقتضاى اتصال مىكند ؟ در اين ، چند قول است . اشهر و اظهر ، صحت اطلاق است ، بلكه صحت تصريح به عدم اتصال نيز . و لكن به شرطى كه مستلزم غرر و جهالت نباشد . مثل بناى مسكن در مقدار ، در مدت معلوم باشد كه در عرض اين سال است ، مثلا كه غررى لازم نيايد ، يا اينكه قرينه قايم باشد كه مراد از اطلاق ، اتصال مدت است و در عرف اتصال فهميده مىشود . بلكه آخوند ملا احمد ( ره ) احتمال داده است كه صحيح باشد و اختيار با موجر باشد در وقت عمل ، مادامى كه منجر نشود به تأخيرى كه مخل به عرف باشد و همچنين در جايى كه استيجار كند از براى عمل مجرد از مدت . مثل آنكه اجاره كند او را از براى دوختنى يك جامه و هيچ تعيين مدت نكند . و حاصل مطلب آخوند ( ره ) اين است كه هر گاه كسى بگويد كه من خود ره به تو اجاره دادم يك روز خياطى كنم از براى تو ، يا بگويد كه خود را اجاره دادم كه يك جامه از براى تو بدوزم و اطلاق كند و هيچ تعيين نكند كه اول شروع در آن ، كى

1 : نحو : گروه - يعنى مىتوان به گروهى از ادله مثل روايت مكارم . . . 2 : وسائل : ج 14 ، ابواب المتعة باب 25 ح 1 - توضيح : در متن تصحيح شده وسائل نام راوى " به كار بن كردم " است و منابع رجالى شخصى بنام " مكارم بن كروم " را به ما معرفى نمىكنند البته خود " به كار ابن كروم " نيز توثيق نشده است .

295