جواب : شكى در آن نيست كه مقارنت نيت با عمل شرط است و لكن ظاهر اين است كه اجمال كافى باشد ، به اين معنا كه هرگاه در نظر دارد كه ده من گندم به قصد تصدق مستحبه بدهد و ده من گندم از وجه زكات واجبه كه در ذمه او است و بيست من گندم وزن مىكند و به فقير مىدهد قربة الى الله به قصد اداى زكات و تصدق هر دو ، در اينجا ظاهر اين است كه همين قصد اجمالى در اول دادن كافى است و ضرور نيست كه در ده من اول قصد احدهما معينا بكند و در ده من دوم قصد آن ديگرى .
همچنانكه در صورت اشتغال ذمه به دو واجب مثل اينكه يك گوسفند دادنى است از بابتى و يك گوسفند هم از بابت زكات بايد بدهد و دو گوسفند مىدهد به قصد ما فى الذمه مجزى است . و تعيين ، ضرور نيست و همچنين هرگاه مديون فقير باشد به ده من گندم و ده من گندم هم زكات دادنى باشد چون در اداى دين هم نيت شرط است .
و اما هر گاه ده من زكات دادنى است و ده من مىخواهد تصدق بدهد و قصد هيچكدام را نكرده نه اجمالا و نه تفضيلا و به فقير مستحق بدهد و بعد خواهد كه ده من از زكات محسوب شود و ده من صدقه ، در اينجا محتاج است به تفصيل كه اگر عين تلف شده است هيچكدام محسوب نيست و هرگاه باقى باشد الحال بايد نيت كند اجمالا يا تقصيلا .
< / السؤال = 4997 > < السؤال = 4834 > 348 - سؤال : هرگاه صاحب زراعت ، خود عمل مىكند اجرت عمل او از جمله مؤنه محسوب مىشود كه وضع شود از زكات ، يا نه و همچنين اجرت اكره ، ( 1 ) محسوب مىشود از مؤنه يا نه ؟

1 : اكره : كه در اصطلاح " عمله و اكره " امروز هم رايج است : اكره يعنى عمله كشاورزى ، البته نه عمله مزدور بل عمله‌اى كه اجرتش به عنوان سهم يا سهامى از محصول ، تعيين مىشود . ريشه اين لفظ ( بر خلاف تصور ) از واژه عربى " كرايه " نيست بل از واژه اگر " - كسى كه حرفه‌اش كاشتن است - تركى است كه خان‌هاى ترك‌زبان و درباريان ، رايج كرده‌اند در تركى دو صيغه اگر وجود دارد : اكر : مىكارد . و اكر : كارنده ، صاحب حرفه كاشتن .

179