و ابتداى مسافت شرعى را هم بايد از همان جا حساب كرد ؛ و همچنين اگر در جايى بود كه نه وطن او بود و نه قصد ماندن ده روز را در آن جا داشت و نه سى و يك روز به طور ترديد ، در آنجا مانده بود و در عين حال ، نمازش در آن شهر يا محل ، تمام بود مثل اين كه به دنبال گم شده‌اى بدون قصد سفر به آن جا رسيده بود و از آنجا ، قصد سفر كرد ، خروج از حدّ ترخّص آن محل ، اعتبارى ندارد و همين كه مسافت شرعى را عرفاً شروع كرد ، نمازش را شكسته مىخواند .
بهجت : مسأله 1071 اگر مسافر به اجبار يا به اختيار خود بدون اين كه از قصد سفر برگردد به كمتر از حدّ ترخّص برگشت ، نمازش در آنجا تمام است ، ولى اگر برگشتن او به كمتر از حدّ ترخّص نبود نماز شكسته است ، مگر آن كه از قصد سفر برگردد .
< صفحة فارغة > [ مسأله 1319 مسافرى كه به وطنش برمىگردد ] < / صفحة فارغة > مسأله 1319 مسافرى كه به وطنش برمىگردد ، وقتى ديوار وطن خود را ببيند و صداى اذان آن را بشنود ، بايد نماز را تمام بخواند ( 1 ) ولى مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، وقتى ديوار آنجا را ببيند و صداى اذانش را بشنود ، بنا بر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد تا به منزل برسد ، يا نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند . اين مسأله ، در رسالهء آيت الله مكارم نيست ( 1 ) گلپايگانى ، صافى : و نيز مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، وقتى ديوار آنجا را ببيند و صداى اذانش را بشنود ، بايد نماز را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه نماز را تأخير بيندازد تا به منزل برسد ، يا هم شكسته و هم تمام بخواند . ( صافى : و سزاوار است اين احتياط را ترك نكند ) .
اراكى : مسأله مسافرى كه به وطنش برمىگردد ، وقتى به جايى برسد كه اهل وطن او را ببينند و اذان آنجا را بشنود بايد نماز را تمام بخواند و همچنين مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، وقتى كه به جايى برسد كه اهل محل او را ببينند و اذان آنجا را بشنود بايد نماز را تمام بخواند .
خوئى ، تبريزى : مسأله مسافرى كه به وطنش برمىگردد ، وقتى كه اهل وطن خود را ببيند و صداى اذان آن را بشنود ، بايد نماز را تمام بخواند ؛ ولى مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلَّى بماند ، مادامى كه به آن محلّ نرسيده نمازش قصر است .
سيستانى : مسأله مسافرى كه به وطنش برمىگردد ، تا وقتى كه داخل وطنش نشده بايد نماز را قصر بخواند و همچنين مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، مادامى كه به آن محل نرسيده نمازش قصر است .
بهجت : مسأله مسافرى كه به وطن خود برمىگردد ، براى اين كه نماز را تمام بخواند ، بنا بر احتياط بايد هم ديوار وطن را ببيند و هم اذان آنجا را بشنود ، اگر چه أظهر ، كفايت شنيدن اذان است . ولى مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلَّى بماند ، اگر به جايى برسد كه ديوار آن محلّ را ببيند و صداى اذانش را بشنود ، چنانچه بخواهد در آنجا نماز بخواند بنا بر احتياط واجب بايد هم شكسته و هم تمام بخواند .
زنجانى : مسأله مسافرى كه به وطنش برمىگردد ، وقتى به جايى برسد كه صداى اذان

709