نماز بخواند و در اين صورت اگر نماز را در اول وقت بخواند و پس از آن عذرش بر طرف گردد لازم نيست نماز را دوباره بخواند .
زنجانى : مسأله اگر چيزى ندارد كه در نماز خود را با آن به پوشاند چنانچه مأيوس از پيدا كردن آن تا آخر وقت باشد مىتواند در اول وقت نماز بخواند ؛ ولى اگر اتفاقاً تا آخر وقت پيدا شد بايد نماز خود را اعاده كند ، و اگر احتمال دهد پيدا مىكند مىتواند نماز خود را به تأخير بيندازد و در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز بخواند و مىتواند در اول وقت رجاءً نماز بخواند كه اگر تا آخر وقت عذرش باقى بود نماز خوانده شده صحيح ، و گر نه بايد آن را اعاده كند .
مكارم : مسأله هر گاه برهنه است و چيزى براى پوشاندن بدن در نماز ندارد ، چنانچه احتمال مىدهد تا آخر وقت پيدا كند ، احتياط آن است كه نماز را به تأخير اندازد و اگر پيدا نكرد ، چنانچه كسى او را مىبيند ، بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را به اين وسيله به پوشاند و اگر كسى او را نمىبيند ، ايستاده نماز بخواند و بنا بر احتياط واجب عورت را با دست به پوشاند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پايينتر بياورد .
بهجت : مسأله تهيهء ساتر براى نماز واجب است اگر چه به خريدن باشد و يا اجاره‌اى كه مضر به حالش نباشد ؛ و اگر مضر به حالش باشد يا موجب خوارى و تحمل منت باشد لازم نيست ؛ و أحوط تأخير نماز است تا آخر وقت براى تهيهء ساتر ، مگر آن كه از تهيهء آن تا آخر وقت مأيوس باشد .
< صفحة فارغة > [ مسأله 797 كسى كه مىخواهد نماز بخواند ] < / صفحة فارغة > مسأله 797 كسى كه مىخواهد نماز بخواند ، اگر براى پوشاندن خود حتى برگ درخت و علف ( 1 ) نداشته باشد ( و احتمال ندهد ، كه تا آخر وقت چيزى پيدا كند كه خود را با آن به پوشاند ( 2 ) ) ، در صورتى كه نامحرم او را مىبيند ( 3 ) بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود به پوشاند ( 4 ) و اگر كسى او را نمىبيند ، ايستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست به پوشاند ( 5 ) و در هر صورت ركوع و سجود را با اشاره انجام مىدهد و براى سجود سر را قدرى پايينتر مىآورد . ( 1 ) خوئى ، تبريزى : و گِل و لجن . . ( 2 ) [ قسمت داخل پرانتز در رسالهء آيت الله تبريزى نيست ] ( 3 ) خوئى ، تبريزى : در صورتى كه احتمال بدهد كه نامحرم او را مىبيند ، بايد نشسته نماز بخواند و اگر اطمينان دارد كه نامحرم او را نمىبيند ، ايستاده نماز بخواند و بنا بر احتياط دست را بر عورت خود بگذارد و در هر دو حال ركوع و سجود را با اشاره به جا آورد و ( خوئى : بنا بر احتياط استحبابى ) اشاره سجود را بيشتر نمايد . ( 4 ) اراكى : و ركوع و سجده را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پايينتر ببرد و مُهر را بالا بياورد و بر پيشانى بگذارد و اگر كسى او را نمىبيند ، بنا بر احتياط واجب يك بار ايستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست به پوشاند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و يك بار هم مانند كسى كه پوشش دارد ، ايستاده نماز بخواند و ركوع و سجود را به طور متعارف انجام دهد . ( 5 ) بهجت : و اگر در ركوع و سجود بيشتر عورت او ديده شود ، مىتواند ركوع و سجود را در حال قيام با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پايينتر آورد .
مكارم : رجوع كنيد به ذيل مسأله 796 .

445