مكارم : مسأله كسانى كه داراى عذرى هستند و يقين دارند عذرشان تا آخر وقت بر طرف مىشود واجب است صبر كنند و چنانچه يقين داشته باشند عذر باقى مىماند ، صبر كردن واجب نيست ، امّا اگر احتمال مىدهند بر طرف شود احتياط واجب آن است كه صبر كنند ، مگر در مورد تيمّم كه مىتوانند در چنين صورتى در اول وقت نماز بخوانند .
زنجانى : مسأله هر گاه انسان عذرى دارد كه اگر بخواهد در اوّل وقت نماز بخواند ناچار است مثلًا با تيمم يا لباس نجس نماز بخواند ، چنانچه بداند عذر او تا آخر وقت باقى است مىتواند در اوّل وقت نماز بخواند ، ولى اگر بر خلاف عقيدهء وى ، عذر او در وقت بر طرف شد بايد نماز را دوباره بخواند ، و اگر احتمال مىدهد عذر او از بين مىرود مىتواند صبر كند تا عذرش بر طرف شود و اگر عذرش بر طرف نشد ، در آخر وقت مطابق وظيفهء خود نماز بخواند ، و مىتواند در اول وقت رجاءً مثلًا تيمم كرده ، يا با لباس نجس نماز بخواند كه اگر عذرش تا آخر وقت باقى بود نمازش صحيح است و گر نه ، بايد آن را اعاده كند .
< صفحة فارغة > [ مسأله 753 كسى كه مسائل نماز و شكَّيّات و سهويّات را نمىداند ] < / صفحة فارغة > مسأله 753 كسى كه مسائل نماز و شكَّيّات و سهويّات را نمىداند و احتمال مىدهد كه يكى از اينها در نماز پيش آيد ( 1 ) ، بايد ( 2 ) براى ياد گرفتن اينها نماز را از اول وقت تأخير بيندازد ( 3 ) . ولى اگر اطمينان دارد كه نماز را به طور صحيح تمام مىكند ، مىتواند در اول وقت مشغول نماز شود ( 4 ) ، پس اگر ( 5 ) در نماز مسأله‌اى كه حكم آن را نمىداند ( پيش نيايد نماز او صحيح است و اگر مسأله‌اى كه حكم آن را نمىداند ( 6 ) ) پيش آيد ، مىتواند ( 7 ) به يكى از دو طرفى كه احتمال مىدهد ، عمل نمايد ( 8 ) و نماز را تمام كند . ولى بعد از نماز بايد مسأله را بپرسد كه اگر نمازش باطل بوده ، دوباره بخواند . ( 9 ) اين مسأله ، در رسالهء آيت الله بهجت نيست ( 1 ) سيستانى : كسى كه مسائل نماز را نمىداند و نمىتواند بدون ياد گرفتن ، آن را به طور صحيح انجام دهد ، يا شكيّات و سهويّات را نمىداند و احتمال مىدهد كه يكى از اينها در نماز پيش آيد و به واسطهء ياد نگرفتن ، واجبى را ترك كند يا حرامى را مرتكب شود . . ( 2 ) فاضل : بنا بر احتياط واجب بايد . . ( 3 ) نورى : كسى كه مسائل نماز و شكيات و سهويات را نمىداند اگر مطمئن است كه در نماز پيش مىآيد ، واجب است آنها را ياد بگيرد ، بلكه بنا بر احتياط واجب مسائلى را كه احتمال مىدهد در نماز پيش آيد ، بايد ياد بگيرد . . ( 4 ) سيستانى : اگر به اميد آن كه بر وجه صحيح نماز را انجام دهد در اوّلِ وقت مشغول نماز شود . .
مكارم : اگر اطمينان دارد كه مىتواند نماز را بطور كامل تمام كند ، جايز است در اوّل وقت مشغول نماز شود . هر گاه در نماز مسأله‌اى پيش آيد كه حكم آن را نمىداند ، مىتواند به يكى از دو طرفى كه احتمال مىدهد ، به قصد رجاء عمل كند و بايد بعد از نماز مسأله را سؤال كند كه اگر باطل بوده ، دوباره بخواند ( و احتياط آن است كه طرفى را كه بيشتر احتمال مىدهد بگيرد ) .

419