احكام روزهء قضا < صفحة فارغة > [ مسأله 1694 اگر ديوانه عاقل شود ] < / صفحة فارغة > مسأله 1694 اگر ديوانه عاقل شود ، واجب نيست روزه هاى وقتى را كه ديوانه بوده قضا نمايد . < صفحة فارغة > [ مسأله 1695 اگر كافر مسلمان شود ] < / صفحة فارغة > مسأله 1695 اگر كافر مسلمان شود ، واجب نيست روزه هاى وقتى را كه كافر بوده قضا نمايد ( 1 ) . ولى اگر مسلمانى كافر شود و دوباره مسلمان گردد روزه هاى وقتى را كه كافر بوده بايد قضا نمايد . ( 1 ) فاضل : همچنين واجب نيست قضاى روزهء آن روزى كه در آن روز مسلمان شده بگيرد ؛ ولى اگر قبل از ظهر مسلمان شود و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده باشد ، بنا بر احتياط واجب نيت كند و روزه بگيرد و اگر آن روز را روزه نگرفت بنا بر احتياط واجب قضاى آن را به جا بياورد ، ولى اگر مرتد مسلمان شود روزه هاى وقتى را كه مرتد بوده بايد قضا نمايد .
گلپايگانى ، صافى : اگر كافر پيش از ظهر روز ماه رمضان مسلمان شود و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده باشد احتياط مستحب ( صافى : احتياط واجب ) آن است كه آن روز را روزه بگيرد و اگر ترك نمود قضا نمايد و روزه هاى قبل قضا ندارد . .
< صفحة فارغة > [ مسأله 1696 روزه‌اى كه از انسان به واسطهء مستى فوت شده ] < / صفحة فارغة > مسأله 1696 روزه‌اى كه از انسان به واسطهء مستى فوت شده ، بايد قضا نمايد ( 1 ) اگر چه چيزى را كه به واسطهء آن مست شده ، براى معالجه خورده باشد ( 2 ) ، بلكه اگر نيت روزه كرده و مست شده ( 3 ) و در حال مستى روزه را ادامه داده تا از مستى خارج شده باشد ( 4 ) بنا بر احتياط واجب بايد روزهء آن روز را تمام كند و بعداً قضا نمايد . ( 1 ) فاضل : [ و ] فرق نمىكند كه آن چيزى را كه به واسطهء آن مست شده براى معالجه خورده باشد ، يا اين كه بدون دليل خورده باشد .
مكارم : هر چند مادهء مست كننده را از روى اشتباه و يا براى معالجه خورده باشد ، بلكه اگر نيت روزه را قبلًا كرده بعد در حال مستى روزه را تمام كند بنا بر احتياط واجب بايد قضا نمايد . ( 2 ) آيات عظام : بقيه مسأله ذكر نشده . ( 3 ) نورى : اگر در اثناء روز از مستى بيرون آيد بنا بر احتياط واجب بايد روزه را تمام و نيز قضا نمايد و اگر در حال مستى روزه را تمام كرده باشد قضا نمايد . ( 4 ) اراكى : بايد قضا نمايد .
< صفحة فارغة > [ مسأله 1697 اگر براى عذرى چند روز روزه نگيرد ] < / صفحة فارغة > مسأله 1697 اگر براى عذرى چند روز روزه نگيرد و بعد شك كند كه چه وقت عذر او بر طرف شده مىتواند مقدار كمتر را كه احتمال مىدهد روزه نگرفته قضا نمايد ( 1 ) ، مثلًا كسى كه پيش از ماه رمضان مسافرت كرده و نمىداند پنجم رمضان از سفر برگشته يا ششم ( 2 ) ، مىتواند پنج روز روزه بگيرد و نيز كسى هم كه نمىداند چه وقت عذر برايش پيدا شده ، مىتواند مقدار كمتر را قضا نمايد ، مثلًا اگر در آخرهاى ماه رمضان مسافرت كند و بعد از رمضان برگردد و نداند كه بيست و پنجم رمضان مسافرت كرده ، يا بيست و ششم ، مىتواند مقدار كمتر يعنى پنج روز را قضا كند . اين مسأله در رسالهء آيت الله بهجت نيست ( 1 ) گلپايگانى ، خوئى ، صافى ، تبريزى ، سيستانى : واجب نيست مقدار بيشترى را كه احتمال مىدهد روزه نگرفته قضا نمايد . .

944