( 1 ) نورى : ولى اگر بعد از نماز متوجه شود در صورت اول يك سجده جا مانده است قضاى آن را به جا بياورد و دو سجدهء سهو نيز به جا بياورد و در صورت دوم چون يك سجده اضافه شده است دو سجدهء سهو براى آن لازم است .
مُوالات < صفحة فارغة > [ مسأله 1114 انسان بايد نماز را با موالات بخواند ] < / صفحة فارغة > مسأله 1114 انسان بايد ( 1 ) نماز را با موالات بخواند ، يعنى كارهاى نماز مانند ركوع و سجود و تشهد را پشت سر هم به جا آورد و چيزهايى را كه در نماز مىخواند به طورى كه معمول است پشت سر هم بخواند ( 2 ) و اگر به قدرى بين آنها فاصله بيندازد كه نگويند نماز مىخواند ، نمازش باطل است ( 3 ) . ( 1 ) تبريزى : بايد بنا بر احتياط لازم . . زنجانى : بنا بر احتياط واجب بايد . . ( 2 ) زنجانى : و اگر موالات را رعايت نكند نمازش بنا بر احتياط واجب باطل است . . ( 3 ) فاضل ، نورى : گر چه به طور سهوى باشد . تبريزى : نمازش اشكال دارد .
زنجانى : نمازش بىترديد باطل است هر چند از روى سهو يا اضطرار باشد .
مكارم : مسأله نمازگزار بايد " موالات " را رعايت كند ، يعنى در ميان كارهاى نماز ، مانند ركوع و سجود و تشهّد آن قدر فاصله نيندازد كه از صورت نماز خارج شود و گر نه نمازش باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو .
< صفحة فارغة > [ مسأله 1115 اگر در نماز سهواً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد ] < / صفحة فارغة > مسأله 1115 اگر در نماز سهواً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد و فاصله به قدرى نباشد كه صورت نماز از بين برود ( 1 ) چنانچه مشغول ركن بعد نشده باشد ، بايد آن حرفها يا كلمات را به طور معمول بخواند ( 2 ) و اگر مشغول ركن بعد شده باشد ، نمازش صحيح است ( 3 ) . ( 1 ) فاضل ، نورى : اگر در نماز عمداً بين حرفها يا كلمات فاصله بيندازد و فاصله به قدرى نباشد كه صورت نماز از بين برود ( فاضل : نمازش باطل نمىشود نورى : بنا بر احتياط واجب نمازش باطل مىشود ) و اگر سهواً باشد . . ( 2 ) خوئى ، تبريزى ، سيستانى : و در صورتى كه چيزى بعد از آن خوانده شده لازم است تكرار نمايد . . ( 3 ) گلپايگانى ، صافى ، فاضل : مگر در تكبيرة الإحرام كه اگر فاصله بين كلمات آن به قدرى باشد كه از صورت تكبيرة الإحرام خارج شود نماز باطل است .
بهجت : و احتياط در اين است كه بدون عذر و سهو ، از پى در پى آوردن مسامحه نكند اگر چه طورى نيست كه موالات را به هم بزند .
زنجانى : مسأله انسان در نماز نبايد بين حروف يا كلمات فاصله بيندازد به طورى كه صورت قرائت يا ذكر از بين برود و اگر عمداً به قدرى فاصله بيندازد كه نگويند كه قرائت يا ذكر

602