( مسأله 299 ) اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا نه ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد ، مثل آن كه بعد از گل كارى شك كند گل بدست او چسبيده يا نه ، بايد وارسى كند ، يا بقدرى دست بمالد كه اطمينان پيدا كند كه اگر بوده بر طرف شده ، يا آب به زير آن رسيده است .
( مسأله 300 ) اگر جائى را كه بايد شست يا مسح كرد چرك باشد ، ولى چرك آن مانع از رسيدن آب به بدن نباشد اشكال ندارد ، و همچنين است اگر بعد از گچ‌كارى و مانند آن چيز سفيدى كه جلوگيرى از رسيدن آب به پوست نمىنمايد بر دست بماند ، ولى اگر شك كند كه با بودن آنها آب به بدن مىرسد يا نه ، بايد آنها را بر طرف كند .
( مسأله 301 ) اگر پيش از وضو بداند كه در بعضى از اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب هست ، و بعد از وضو شك كند كه در موقع وضو آب را به آنجا رسانده يا نه چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت بوده ، وضوى او صحيح است .
( مسأله 302 ) اگر در بعضى از اعضاء وضو مانعى باشد كه گاهى آب به خودى خود زير آن مىرسد ، و گاهى نمىرسد ، و انسان بعد از وضو شك كند كه آب زير آن رسيده يا نه ، چنانچه بداند موقع وضو ملتفت رسيدن آب به زير آن نبوده ، احتياط واجب آن است كه دوباره وضو بگيرد .
( مسأله 303 ) اگر بعد از وضو چيزى كه مانع از رسيدن آب است در اعضاء وضو به بيند ، و نداند موقع وضو بوده يا بعد پيدا شده ، وضوى او صحيح است ، ولى اگر بداند كه در وقت وضو ملتفت آن مانع نبوده ، احتياط واجب آن است كه دوباره وضو بگيرد .
( مسأله 304 ) اگر بعد از وضو شك كند چيزى كه مانع رسيدن آب است در اعضاء وضو بوده يا نه ، چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت بوده است وضو صحيح است .

54