انسان بگفته او اطمينان دارد چهارم ديدن در رساله مجتهد در صورتى كه انسان بدرستى آن رساله اطمينان داشته باشد و در صورتى كه نقل شخص معتبر با نوشته رساله معتبره مخالفت كند و اشتباه در يكى معلوم نگردد شخص بايد تا روشن شدن فتواى مجتهد عمل به احتياط كند و اگر ناقل نقل خود را نسبت به رساله بدهد كه در آن رسالة خلاف نقل مذكور است نقل او اعتبار ندارد .
( مسأله 6 ) تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است ، مىتواند به آنچه در رساله نوشته شده عمل نمايد ، اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جستجو لازم نيست و همچنين است اگر احتمال دهد مجتهدى را كه از او تقليد مىكرده در حال حاضر شرايط تقليد را ندارد .
( مسأله 7 ) اگر مجتهد اعلم در مسأله‌اى فتوى دهد مقلد آن مجتهد يعنى كسى كه از او تقليد مىكند نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل كند ولى اگر فتوى ندهد و بفرمايد احتياط آنست كه فلانطور عمل شود مثلا بفرمايد احتياط آنست كه در ركعت اول و دوم نماز بعد از سوره حمد يك سوره تمام بخواند مقلد بايد يا به اين احتياط كه احتياط واجبش مىگويند عمل كند و يا به فتواى مجتهد ديگرى كه تقليدش جائز است عمل نمايد ، پس اگر او فقط سوره حمد را كافى بداند مىتواند سوره را ترك كند . و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است .
( مسأله 8 ) اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله‌اى فتوى داده يا پيش از آن احتياط كند ، مثلا بفرمايد ظرف نجس را يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مىشود ، اگر چه احتياط آنست كه سه مرتبه بشويند ، مقلد او مىتواند عمل به احتياط را ترك نمايد و اين احتياط را احتياط مستحب مىنامند .
( مسأله 9 ) اگر مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند از دنيا برود در صورتى كه فتواى او در نظر مقلد بوده و فراموش نكرده باشد حكم بعد از فوت او حكم زنده بودنش است ، و اگر فتواى او را ياد نگرفته لازم است به مجتهد زنده رجوع كند و بعيد نيست در صورتى كه فراموش كرده است باز بتواند به فتواى او عمل كند .

5