( مسأله 2 ) تقليد در احكام ، عمل كردن بدستور مجتهد است . و از مجتهدى بايد تقليد كرد كه مرد و بالغ و عاقل و شيعه دوازده امامى و حلال زاده و زنده و عادل باشد . و نيز معتبر است سابقه فسق معروفى بين مردم نداشته باشد و از مجتهدى كه تقليد مىشود غير از اوصاف ذكر شده امر ديگرى معتبر نيست و عادل كسى است كه كارهائى را كه بر او واجب است بجا آورد و كارهائى را كه بر او حرام است ترك كند ، و نشانه عدالت اين است كه در ظاهر شخص خوبى باشد ، كه اگر از اهل محل يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند خوبى او را تصديق نمايند .
و در صورتى كه اختلاف فتوى بين مجتهدين در مسائل محل ابتلاء ولو اجمالا معلوم باشد لازم است مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند اعلم باشد يعنى در فهميدن حكم خدا از تمام مجتهدهاى زمان خود بهتر باشد .
( مسأله 3 ) مجتهد و اعلم را از سه راه مىتوان شناخت : اول آن كه خود انسان يقين كند مثل آن كه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد ، دوم آن كه دو نفر عالم و عادل ، كه مىتوانند مجتهد اعلم را تشخيص دهند ، مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند ، به شرط آن كه دو نفر عالم و عادل ديگر با گفته آنان مخالفت ننمايند و در صورت اختلاف خبره بودن هر كدام بيشتر باشد قول او مقدم است بلكه بگفته يك نفر عالم خبره مورد وثوق نيز اجتهاد يا اعلميت ثابت مىشود . سوم آن كه عده‌اى از اهل علم كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند ، و از گفته آنان اطمينان پيدا مىشود مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند .
( مسأله 4 ) اگر اختلاف بين مجتهدين ولو اجمالا معلوم و شناختن اعلم مشكل باشد لازم است از كسى تقليد كند كه او با ديگران مساوى يا اعلم از آنها باشد و در صورت احتمال اعلميت در هر كدام كافى است از يكى از آنها تقليد كند و گمان به اعلميت معتبر نيست .
( مسأله 5 ) بدست آوردن فتوى يعنى دستور مجتهد چهار راه دارد : اول شنيدن از خود مجتهد دوم شنيدن از دو نفر عادل كه فتواى مجتهد را نقل كنند سوم شنيدن از كسى كه

4