را براى صاحبش نگهدارى كند و از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و تعدى يعنى زياده‌روى هم ننموده ضامن نيست ، ولى اگر براى خود برداشته باشد ضامن است . و اگر از طرف صاحبش صدقه داده باشد صاحبش مخير است بين آن كه به صدقه راضى شده يا عوض مالش را مطالبه كند و ثواب صدقه براى تصدق كننده باشد .
( مسأله 2579 ) كسى كه مالى را پيدا كرده ، اگر عمدا به دستورى كه گفته شد اعلان نكند ، گذشته از اين كه معصيت كرده ، باز هم واجب است اعلان كند .
( مسأله 2580 ) اگر ديوانه يا بچه نا بالغ چيزى پيدا كند ولى او مىتواند اعلان نمايد . و پس از آن براى او تملك و يا از طرف صاحبش تصدق كند .
( مسأله 2581 ) اگر انسان در بين سالى كه اعلان مىكند ، از پيدا شدن صاحب مال نا اميد شود و بخواهد آن را صدقه بدهد اشكال ندارد .
( مسأله 2582 ) اگر در بين سالى كه اعلان مىكند مال از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده ، يا تعدى يعنى زياده‌روى كرده باشد ، بايد عوض آن را به صاحبش بدهد و اگر كوتاهى نكرده و زياده‌روى هم ننموده ، چيزى بر او واجب نيست .
( مسأله 2583 ) اگر مالى را كه نشانه دارد و قيمت آن به يك درهم مىرسد در جائى پيدا كند كه معلوم است بواسطه اعلان ، صاحب آن پيدا نمىشود ، مىتواند در روز اول آن را از طرف صاحبش صدقه بدهد و لازم نيست صبر نمايد تا سال تمام شود .
( مسأله 2584 ) اگر چيزى را پيدا كند و به خيال اين كه مال خود او است بردارد ، بعد بفهمد مال خودش نبوده ، بايد تا يك سال اعلان نمايد .
( مسأله 2585 ) لازم نيست موقع اعلان ، جنس چيزى را كه پيدا كرده بگويد

452