نيست چنانچه او مال را بگذارد و برود و آن مال تلف شود ، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست ، ولى احتياط مستحب آنست كه اگر ممكن باشد آن را نگهدارى نمايد .
( مسأله 2341 ) كسى كه چيزى را امانت مىگذارد ، هر وقت بخواهد مىتواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه امانت را قبول مىكند ، هر وقت بخواهد مىتواند آن را به صاحبش برگرداند .
( مسأله 2342 ) اگر انسان از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند ، بايد هر چه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند يا به آنان خبر دهد كه به نگهدارى حاضر نيست و اگر بدون عذر ، مال را به آنان نرساند و خبر ندهد ، چنانچه مال تلف شود ، بايد عوض آن را بدهد .
( مسأله 2343 ) كسى كه امانت را قبول مىكند ، اگر براى آن ، جاى مناسبى ندارد ، بايد جاى مناسب تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه مردم نگويند در نگهدارى آن كوتاهى نموده است و اگر در جائى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود ، بايد عوض آن را بدهد .
( مسأله 2344 ) كسى كه امانت را قبول مىكند ، اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تعدى - يعنى زياده‌روى - هم ننمايد و اتفاقا آن مال تلف شود ضامن نيست ولى اگر آن را در جائى بگذارد كه مأمون از آن نباشد كه ظالمى بفهمد و آن را ببرد ، چنانچه تلف شود ، بايد عوض آن را به صاحبش بدهد .
( مسأله 2345 ) اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جائى را معين كند و به كسى كه امانت را قبول كرده بگويد كه بايد مال را در اينجا حفظ كنى و اگر احتمال هم بدهى كه از بين برود ، نبايد آن را بجاى ديگر ببرى نمىتواند آن را بجاى ديگر ببرد و اگر بجاى ديگر ببرد و تلف شود ضامن است .
( مسأله 2346 ) اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جائى را معين كند ، و كسى كه امانت را قبول كرده بداند آن محل در نظر صاحب مال خصوصيتى

410