( مسأله 1709 ) كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته اگر وقت قضاى روزه او تنگ نباشد مىتواند پيش از ظهر روزه خود را باطل نمايد .
( مسأله 1710 ) اگر قضاى روزه ميتى را گرفته باشد ، بهتر آنست كه بعد از ظهر روزه را باطل نكند .
( مسأله 1711 ) اگر بواسطه مرض ، يا حيض ، يا نفاس ، روزه رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن رمضان بميرد ، لازم نيست روزه‌هائى را كه نگرفته براى او قضا كنند .
( مسأله 1712 ) اگر بواسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد ، و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد ، قضاى روزه‌هائى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد كه تقريبا ده سير است طعام يعنى گندم يا جو يا نان و مانند اينها به فقير بدهد ، ولى اگر بواسطه عذر ديگرى مثلا براى مسافرت روزه نگرفته باشد ، و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند روزه‌هائى را كه نگرفته بايد قضا كند ، و احتياط واجب آنست كه براى هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد .
( مسأله 1713 ) اگر بواسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد ، و بعد از رمضان مرض او بر طرف شود ولى عذر ديگرى پيدا كند كه نتواند تا رمضان بعد قضاى روزه را بگيرد ، بايد روزه‌هائى را كه نگرفته قضا نمايد ، و نيز اگر در ماه رمضان غير از مرض عذر ديگرى داشته باشد ، و بعد از رمضان آن عذر بر طرف شود و تا رمضان سال بعد بواسطه مرض نتواند روزه بگيرد ، روزه‌هائى را كه نگرفته بايد قضا كند و بنابر احتياط واجب براى هر روز يك مد طعام نيز به فقير بدهد .
( مسأله 1714 ) اگر در ماه رمضان بواسطه عذرى روزه نگيرد ، و بعد از رمضان عذر او بر طرف شود و تا رمضان آينده عمدا قضاى روزه را نگيرد بايد روزه را قضا كند و براى هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد .

297