قصد نداشته باشد كه هميشه در آنجا بماند در حكم وطن او حساب مىشود .
( مسأله 1341 ) كسى كه در دو محل زندگى مىكند ، مثلا شش ماه در شهرى و شش ماه در شهر ديگر مىماند ، هر دو محل وطن او است . و نيز اگر بيشتر از دو محل را براى زندگى خود اختيار كرده باشد ، همه آنها وطن او حساب مىشود .
( مسأله 1342 ) كسى كه در محلى مالك منزل مسكونى است و شش ماه متصل با قصد در آنجا بماند ، و بعد اعراض كند وطن حساب نمىشود .
( مسأله 1343 ) اگر به جائى برسد كه وطن او بوده و از آنجا صرف نظر كرده ، نبايد نماز را تمام بخواند ، اگر چه وطن ديگرى هم براى خود اختيار نكرده باشد .
( مسأله 1344 ) مسافرى كه قصد دارد ، ده روز پشت سر هم در محلى بماند يا مىداند كه بدون اختيار ده روز در محلى مىماند ، در آن محل بايد نماز را تمام بخواند .
( مسأله 1345 ) مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، لازم نيست قصد ماندن شب اول يا شب يازدهم را داشته باشد ، و همين كه قصد كند كه از طلوع آفتاب روز اول تا غروب روز دهم بماند ، بايد نماز را تمام بخواند . و همچنين است اگر مثلا قصدش اين باشد كه از ظهر روز اول تا ظهر روز يازدهم بماند .
( مسأله 1346 ) مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، در صورتى بايد نماز را تمام بخواند كه بخواهد تمام ده روز را در يك جا بماند ، پس اگر بخواهد مثلا ده روز در نجف و كوفه يا در تهران و شميران بماند بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1347 ) مسافرى كه مىخواهد ده روز در محلى بماند ، اگر از اول ، قصد داشته باشد كه در بين ده روز به اطراف آنجا كه به قدر حد ترخص يا بيشتر باشد برود ، اگر مدت رفتن و آمدنش مثلا به اندازه يك يا دو ساعت است كه در نظر

239