و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت ، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است .
( مسأله 1239 ) اگر در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهوا كم يا زياد شود ، سجده سهو ندارد .
( مسأله 1240 ) اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرائط آن را بجا آورده يا نه ، به شك خود اعتنا نكند .
( مسأله 1241 ) اگر در نماز احتياط ، تشهد يا يك سجده را فراموش كند و در جاى خود تداركش ممكن نباشد ، احتياط واجب آنست كه بعد از سلام نماز آن را قضا نمايد .
( مسأله 1242 ) اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجده سهو بر او واجب شود ، بايد اول نماز احتياط را بجا آورد .
( مسأله 1243 ) حكم گمان در نماز نسبت به ركعات مثل حكم يقين است مثلا اگر نداند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت و گمان داشته باشد كه دو ركعت خوانده بنا مىگذارد كه دو ركعت است ، و اگر در نماز چهار ركعتى گمان دارد كه چهار ركعت خوانده ، نبايد نماز احتياط بخواند و اما نسبت با فعال گمان حكم شك را دارد ، پس اگر گمان دارد ، ركوع كرده در صورتى كه داخل سجده نشده است ، بايد آن را بجا آورد و اگر گمان دارد حمد را نخوانده ، چنانچه در سوره داخل شده باشد اعتناء به گمان ننمايد و نمازش صحيح است .
( مسأله 1244 ) حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد ، مثلا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت ، چون شك او در نماز دو ركعتى است ، نمازش باطل مىشود ، و اگر گمان داشته باشد كه دو ركعت يا يك ركعت است بر طبق گمان خود نماز را تمام مىنمايد .

222