بتواند دست را به زانو بگذارد ، و اين عمل را ركوع مىگويند .
( مسأله 1032 ) اگر به اندازه ركوع خم شود ، ولى دستها را به زانو نگذارد اشكال ندارد .
( مسأله 1033 ) هر گاه ركوع را بطور غير معمول بجا آورد ، مثلا به چپ يا راست خم شود ، اگر چه دستهاى او به زانو برسد ، صحيح نيست .
( مسأله 1034 ) خم شدن بايد به قصد ركوع باشد ، پس اگر به قصد كار ديگر مثلا براى كشتن جانور خم شود ، نمىتواند آن را ركوع حساب كند ، بلكه بايد بايستد و دوباره براى ركوع خم شود ، و بواسطه اين عمل ، ركن زياد نشده و نماز باطل نمىشود .
( مسأله 1035 ) كسى كه دست يا زانوى او با دست و زانوى ديگران فرق دارد ، مثلا دستش خيلى بلند است كه اگر كمى خم شود به زانو مىرسد يا زانوى او پائين تر از مردم ديگر است كه بايد خيلى خم شود تا دستش به زانو برسد ، بايد با اندازه معمول خم شود .
( مسأله 1036 ) كسى كه نشسته ركوع مىكند ، بايد بقدرى خم شود كه صورتش مقابل زانوها برسد ، و بهتر است بقدرى خم شود كه صورت مقابل جاى سجده باشد .
( مسأله 1037 ) بهتر آنست كه در حال اختيار در ركوع ، سه مرتبه ( ( سبحان الله ) ) يا يك مرتبه ( ( سبحان ربى العظيم و بحمده ) ) بگويد و ظاهر اين است كه گفتن هر ذكرى كه به اين مقدار باشد كفايت مىكند . ولى در تنگى وقت و در حال ناچارى گفتن يك ( ( سبحان الله ) ) كافيست .
( مسأله 1038 ) ذكر ركوع بايد دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود . و مستحب است آن را سه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه بيشتر بگويند .
( مسأله 1039 ) در ركوع بايد به مقدار ذكر واجب ، بدن آرام باشد ، و در

182