( مسأله 857 ) اگر در بدن يا لباس نمازگزار ، خون زخم يا جراحت يا دمل باشد ، چنانچه طورى است كه آب كشيدن بدن يا لباس يا عوض كردن لباس براى بيشتر مردم سخت است ، تا وقتى كه زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است ، مىتواند با آن خون نماز بخواند . و هم چنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده ، يا دوائى كه روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده ، در بدن يا لباس او باشد .
( مسأله 858 ) اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى خوب مىشود و شستن آن آسان است ، در بدن يا لباس نمازگزار باشد ، و خون به مقدار درهم يا بيشتر باشد نماز او باطل است .
( مسأله 859 ) اگر جائى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد ، به رطوبت زخم نجس شود ، جايز نيست با آن نماز بخواند . ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مىشود ، به رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعى ندارد .
( مسأله 860 ) اگر از بواسير كه دانه‌هاى آن بيرون نباشد ، يا زخمى كه توى دهان و بينى و مانند اينها است ، خونى به بدن يا لباس برسد و به مقدار درهم يا بيشتر باشد بنابر احتياط واجب لازم است در صورت امكان آن را بشويد و اما خون بواسيرى كه دانه‌هاى آن بيرون است بدون اشكال نماز خواندن با آن جائز است .
( مسأله 861 ) كسى كه بدنش زخم است ، اگر در بدن يا لباس خود خونى كه بيشتر از درهم است ببيند ، و نداند از زخم است يا خون ديگر ، جائز نيست كه با آن نماز بخواند .
( مسأله 862 ) اگر چند زخم در بدن باشد و بطورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود ، تا وقتى همه خوب نشده‌اند نماز خواندن با خون آنها اشكال

154