را بجا نياورد . مثلا اگر بواسطه خواندن قنوت مقدارى از نماز بعد از وقت خوانده مىشود ، بايد قنوت را نخواند .
( مسأله 756 ) كسى كه به اندازه خواندن يك ركعت نماز وقت دارد ، بايد نماز را به نيت اداء بخواند ، ولى نبايد عمدا نماز را تا اين وقت تأخير بيندازد .
( مسأله 757 ) كسى كه مسافر نيست ، اگر تا غروب آفتاب به اندازه خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد ، بايد نماز ظهر و عصر هر دو را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط نماز عصر را بخواند ، و بعدا نماز ظهر را قضا كند ، و همچنين اگر تا نصف شب به اندازه خواندن پنج ركعت وقت دارد ، بايد نماز مغرب و عشاء را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد بايد فقط عشا را بخواند و بعدا مغرب را بجا آورد .
( مسأله 758 ) كسى كه مسافر است اگر تا غروب آفتاب به اندازه خواندن سه ركعت نماز وقت دارد ، بايد نماز ظهر و عصر را بخواند ، و اگر كمتر وقت دارد ، بايد فقط عصر را بخواند ، و بعدا نماز ظهر را قضا كند ، و اگر تا نصف شب به اندازه خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد ، بايد نماز مغرب و عشا را بخواند . و اگر كمتر وقت دارد بايد عشا را بخواند ، و بعدا مغرب را بجا آورد ، و چنانچه بعد از خواندن عشا معلوم شود كه از وقت به مقدار يك ركعت يا بيشتر به نصف شب مانده است ، بايد فورا نماز مغرب را به نيت اداء بجا آورد .
( مسأله 759 ) مستحب است انسان نماز را در اول وقت آن بخواند و راجع به آن خيلى سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است مگر آن كه تأخير آن از جهتى بهتر باشد ، مثلا صبر كند كه نماز را به جماعت بخواند .
( مسأله 760 ) هر گاه انسان عذرى دارد كه اگر بخواهد در اول وقت ، نماز بخواند ، ناچار است با تيمم نماز بخواند ، چنانچه بداند عذر او تا آخر وقت باقى است ، مىتواند در اول وقت نماز بخواند ، ولى اگر احتمال دهد كه عذر او از بين مىرود بايد صبر كند تا عذرش بر طرف شود و چنانچه عذر او بر طرف نشد ،

137