شده است ، يا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند . بلكه به اذان شخصى كه وقت شناس و مورد اطمينان باشد يا به خبر دادن او به دخول وقت نيز مىتوان اكتفاء نمود ( مسأله 751 ) اگر بواسطه ابر يا غبار ، نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت يقين كند چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده ، مىتواند مشغول نماز شود ، ولى در چيزهائى كه نسبت به شناختن وقت مانع شخصى باشد مثل نابينائى و در زندان بودن ، احتياط واجب آنست كه نماز را تأخير بيندازد تا يقين كند وقت داخل شده است .
( مسأله 752 ) اگر به يكى از راههاى گذشته براى انسان ثابت شود كه وقت نماز شده و مشغول نماز شود ، و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده ، نماز او باطل است . و هم چنين است اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده . و بنابر احتياط واجب اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده يا بعد از نماز بفهمد ، كه در بين نماز وقت داخل شده بود نماز را اعاده نمايد .
( مسأله 753 ) اگر انسان ملتفت نباشد كه بايد با يقين به داخل شدن وقت ، مشغول نماز شود ، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده ، نماز او صحيح است ، و اگر بفهمد نماز را پيش از وقت خوانده يا نفهمد كه در وقت خوانده يا پيش از وقت ، نمازش باطل است ، بلكه اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده است . بايد دوباره آن نماز را بخواند .
( مسأله 754 ) اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود ، و در بين نماز شك كند كه وقت داخل شده يا نه ، نماز او باطل است . ولى اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت داخل شده ، و شك كند كه آنچه از نماز خوانده در وقت بوده يا نه نمازش صحيح است .
( مسأله 755 ) اگر وقت نماز بقدرى تنگ است ، كه بواسطه بجا آوردن بعضى از كارهاى مستحب نماز ، مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مىشود بايد آن مستحب

136