احكام وضو ( مسأله 305 ) كسى كه در كارهاى وضو و شرائط آن مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن خيلى شك مىكند ، اگر به حد وسوسه برسد ، بايد به شك خود اعتناء نكند .
( مسأله 306 ) اگر شك كند كه وضوى او باطل شده يا نه ، بنا مىگذارد كه وضوى او باقى است ، ولى اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر ، وضوى او باطل است .
( مسأله 307 ) كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد .
( مسأله 308 ) كسى كه مىداند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده ، مثلا بول كرده ، اگر نداند كدام جلوتر بوده ، چنانچه پيش از نماز است بايد وضو بگيرد ، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشكند و وضو بگيرد ، و اگر بعد از نماز است ، نمازى كه خوانده صحيح است در صورتى كه احتمال التفات در حال شروع به نماز را بدهد ، و براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد .
( مسأله 309 ) اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين كند كه بعضى جاها را نشسته يا مسح نكرده است ، چنانچه رطوبت جاهائى كه پيش از آن است به جهت طول مدت خشك شده ، بايد دوباره وضو بگيرد ، و اگر خشك نشده يا به جهت گرمى هوا و مانند آن خشك شده ، بايد جائى را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح كند و اگر در بين وضو در شستن يا مسح كردن جائى شك كند بايد به همين دستور عمل نمايد .
( مسأله 310 ) اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه در صورتى كه احتمال بدهد كه در حال شروع به نماز ملتفت حالش بوده است نماز او صحيح است ، ولى بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد .
( مسأله 311 ) اگر در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه ، نماز او باطل است ، و بايد وضو بگيرد و نماز را بخواند .

55