مصرف كنند . و اگر يقين يا اطمينان نداشته باشند ، بايد اول مسجد را تعمير كنند و اگر چيزى زياد آمد ، بين امام جماعت و كسى كه اذان مىگويد بطور مناسب قسمت نمايند و بهتر آن است كه اين دو نفر در تقسيم با يكديگر صلح كنند .
احكام وصيت ( مسأله 2703 ) وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهائى انجام دهند ، يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد يا اين كه چيزى از مال او به كسى تمليك يا صرف در خيرات و مبرات كنند ، يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با او است ، قيم و سرپرست معين كند . و كسى را كه به او وصيت مىكنند وصى مىگويند .
( مسأله 2704 ) كسى كه نمىتواند حرف بزند ، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند ، براى هر كارى مىتواند وصيت كند بلكه كسى هم كه مىتواند حرف بزند ، اگر با اشاره‌اى كه مقصودش را بفهماند وصيت كند صحيح است .
( مسأله 2705 ) اگر نوشته‌اى به امضاء يا مهر ميت ببينند ، چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته ، بايد مطابق آن عمل كنند بلكه اگر بدانند كه مقصودش وصيت كردن نبوده و چيزهائى را نوشته است كه بعدا مطابق آن وصيت كند بعيد نيست براى وصيت كافى باشد .
( مسأله 2706 ) كسى كه وصيت مىكند بايد عاقل باشد و از روى اختيار وصيت كند ، و وصيت بچه ده ساله براى ارحامش جائز است و براى غير ارحامش اشكال ( احتياط واجب نافذ نيست ) دارد و اعتبار سفيه نبودن در نفوذ وصيت محل اشكال است و احتياط ( واجب ) آن است كه عمل به وصيت او ترك نشود .
( مسأله 2707 ) كسى كه از روى عمد مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده كه قصد خودكشى داشته ، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست .

478