( مسأله 2708 ) اگر انسان وصيت كند كه چيزى از اموالش مال كسى باشد در صورتى كه آن كس وصيت را قبول كند اگر چه قبولش در زمان زنده بودن موصى باشد آن چيز را بعد از مردن موصى مالك مىشود بلكه ظاهر اين است كه قبول اصلا معتبر نباشد و فقط رد مانع است .
( مسأله 2709 ) وقتى انسان نشانه‌هاى مرگ را در خود ديد ، بايد فورا امانتهاى مردم را به صاحبش برگرداند يا آن كه به آنها اطلاع دهد و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده بايد بدهد ، و اگر خودش نمىتواند بدهد ، يا موقع دادن بدهى او نرسيده ، بايد وصيت كند و بر وصيت شاهد بگيرد ولى اگر بدهى او معلوم باشد ، وصيت كردن لازم نيست .
( مسأله 2710 ) كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است ، بايد فورا بدهد و اگر نمىتواند بدهد ، چنانچه از خودش مال دارد ، يا احتمال مىدهد كسى آنها را ادا نمايد ، بايد وصيت كند و همچنين است اگر حج بر او واجب باشد .
( مسأله 2711 ) كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر نماز و روزه قضا دارد ، بنابر احتياط ( واجب ) بايد وصيت كند كه از مال خودش براى آنها اجير بگيرند ، بلكه اگر مال نداشته باشد ولى احتمال بدهد كسى بدون آن كه چيزى بگيرد آنها را انجام مىدهد ، باز هم وصيت نمايد . و اگر قضاى نماز و روزه او به تفصيلى كه در باب نماز قضاء گفته شد ، بر پسر بزرگترش واجب باشد بنابر احتياط ( واجب ) بايد به او اطلاع دهد يا وصيت كند كه براى او بجا آورند .
( مسأله 2712 ) كسى كه نشانه‌هاى مرگ را در خود مىبيند ، اگر مالى پيش كسى دارد يا در جائى پنهان كرده است كه ورثه نمىدانند ، چنانچه بواسطه ندانستن ، حقشان از بين برود ، بايد به آنان اطلاع دهد و لازم نيست براى بچه‌هاى صغير خود قيم و

479