احكام وقف ( مسأله 2685 ) اگر كسى چيزى را وقف كند ، از ملك او خارج مىشود ، و خود او و ديگران نمىتوانند آن را ببخشند ، يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمىبرد ، ولى در بعضى از موارد كه در مسأله ( 2102 و 2103 ) گفته شد فروختن آن اشكال ندارد .
( مسأله 2686 ) لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخوانند ، بلكه اگر مثلا بگويد خانه خود را وقف كردم و خودش يا كسى كه خانه را برايش وقف كرده ، يا وكيل ، يا ولى آن كس بگويد قبول كردم وقف صحيح است بلكه به عمل نيز وقف محقق مىشود مثلا چنانچه حصيرى را به قصد وقف بودن در مسجد بيندازد و يا جائى را به قصد مسجد بودن بسازد و در اختيار نماز گزاران بگذارد وقفيت محقق مىشود . و در موقوفات عامه مثل مسجد و مدرسه يا چيزى كه براى عموم وقف كند ، يا مثلا بر فقرا يا سادات وقف نمايد ، قبول كردن كسى در صحت وقف لازم نيست .
( مسأله 2687 ) اگر ملكى را براى وقف كردن معين كند و پيش از خواندن صيغه وقف پشيمان شود ، يا بميرد ، وقف درست نيست .
( مسأله 2688 ) كسى كه مالى را وقف مىكند ، بايد از موقع خواندن صيغه ، مال را براى هميشه وقف كند و اگر مثلا بگويد اين مال بعد از مردن من وقف باشد ، چون از موقع خواندن صيغه تا مردنش وقف نبوده صحيح نيست . و نيز اگر بگويد تا ده سال وقف باشد و بعد از آن نباشد ، يا بگويد تا ده سال وقف باشد ، پنج سال وقف نباشد و دوباره وقف باشد ، وقف صحيح نيست .
( مسأله 2689 ) وقف در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرف كسى كه براى او وقف شده يا وكيل ، يا ولى او بدهند ولى اگر چيزى را بر اولاد صغير خود وقف

475