كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت ، چنانچه مأموم يقين يا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده ، و به امام بفهماند كه چهار ركعت خوانده است ، امام بايد نماز را تمام كند ، و خواندن نماز احتياط لازم نيست و نيز اگر امام يقين يا گمان داشته باشد كه چند ركعت خوانده است ، و مأموم در شماره ركعتهاى نماز شك كند ، بايد به شك خود اعتنا نكند . و بلكه در افعال نماز نيز شك امام با حفظ مأموم بطور يقين و بالعكس اعتبار ندارد .
6 - شك در نماز مستحبى ( مسأله 1202 ) اگر در شماره ركعتهاى نماز مستحبى شك كند ، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند ، بايد بنا را بر كمتر بگذارد ، مثلا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت ، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است . و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند ، مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت به هر طرف شك عمل كند ، نمازش صحيح است .
( مسأله 1203 ) كم شدن ركن نافله را باطل مىكند ولى زياد شدن ركن آن را باطل نمىكند ، پس اگر يكى از كارهاى نافله را فراموش كند و موقعى يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده بايد آن كار را انجام دهد و دوباره آن ركن را بجا آورد ، مثلا اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره حمد را نخوانده بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به ركوع رود .
( مسأله 1204 ) اگر در يكى از كارهاى نافله شك كند ، خواه ركن باشد يا غير ركن ، چنانچه محل آن نگذشته ، بايد بجا آورد و اگر محل آن گذشته به شك خود اعتنا نكند .
( مسأله 1205 ) اگر در نماز مستحبى دو ركعتى گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود ، بايد اعتناء نكند ، و نمازش صحيح است . و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر

214