مسأله 1239 - اگر در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهوا كم يا زياد شود ، سجده ء سهو ندارد ، مگر آنچه كه در مسألهء " 1241 " مى آيد .
مسأله 1240 - اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرايط آن را به جا آورده يا نه ، به شك خود اعتنا نكند .
مسأله 1241 - اگر در نماز احتياط ، تشهد يا يك سجده را فراموش كند و در جاى خود تداركش ممكن نباشد ، بايد بعد از سلام نماز ، اگر تشهد را فراموش كرده ، بنابر احتياط مستحب آن را قضا نمايد ، و بايد دو سجده ء سهو به جا آورد ، و اگر سجده را فراموش كرده ، بايد آن را قضا نمايد .
مسأله 1242 - اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجده ء سهو بر او واجب شود ، بايد اول نماز احتياط را به جا آورد .
مسأله 1243 - حكم گمان در نماز نسبت به ركعات مثل حكم يقين است ، مثلا اگر نداند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت و گمان داشته باشد كه دو ركعت خوانده ، بنا مى گذارد كه دو ركعت است ، و اگر در نماز چهار ركعتى گمان دارد كه چهار ركعت خوانده ، نبايد نماز احتياط بخواند ، و اما نسبت به افعال ، گمان حكم شك را دارد ، پس اگر گمان دارد ركوع كرده ، در صورتى كه داخل سجده نشده است ، بايد آن را به جا آورد ، و اگر گمان دارد حمد را نخوانده ، چنانچه در سوره داخل شده باشد ، اعتنا به گمان ننمايد و نمازش صحيح است .
مسأله 1244 - حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد ، مثلا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت ، چون شك او در نماز دو ركعتى است نمازش باطل مى شود ، و اگر گمان داشته باشد كه دو ركعت يا يك ركعت خوانده است ، بر طبق گمان خود نماز را تمام مى نمايد .

428