( اول ) آن كه در بين نماز يكى از شرطهاى آن از بين برود ، مثلا در بين نماز بفهمد كه ساترش غصبى است .
( دوم ) آن كه در بين نماز عمدا يا سهوا يا از روى ناچارى چيزى كه وضو يا غسل را باطل مى كند پيش آيد ، مثلا بول از او بيرون آيد ، ولى كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند ، اگر در بين نماز بول يا غائط از او خارج شود ، چنانچه به دستورى كه در احكام وضو گذشت رفتار نمايد ، نمازش باطل نمى شود ، و نيز اگر در بين نماز از زن مستحاضه خون خارج شود ، در صورتى كه به دستور استحاضه رفتار كرده باشد ، نمازش صحيح است .
مسأله 1136 - كسى كه بى اختيار خوابش برده ، اگر نداند كه در بين نماز خوابش برده يا بعد از آن ، بنابر احتياط واجب بايد نمازش را دوباره بخواند .
مسأله 1137 - اگر بداند به اختيار خودش خوابيده ، و شك كند كه بعد از نماز بوده يا در بين نماز يادش رفته كه مشغول نماز است و خوابيده ، نمازش صحيح است .
مسأله 1138 - اگر در حال سجده از خواب بيدار شود و شك كند كه در سجده ء آخر نماز است يا در سجده ء شكر ، بايد آن نماز را دوباره بخواند .
( سوم ) ( از مبطلات نماز ) آن است كه دستها را به قصد اين كه جزء نماز باشد روى هم بگذارد ، مگر اين كه جاهل قاصر باشد ، و همچنين - بنابر احتياط واجب - در صورتى كه به قصد عبوديت به جا آورد ، مگر اين كه جاهل قاصر باشد .
مسأله 1139 - هرگاه از روى فراموشى يا ناچارى يا تقيه يا براى كار ديگر - مثل خاراندن دست و مانند آن - دستها را روى هم بگذارد ، اشكال ندارد .
( چهارم ) ( از مبطلات نماز ) آن است كه بعد از خواندن حمد - در صورتى كه قصد دعا نكند و يا به قصد اين كه جزء نماز باشد - آمين بگويد ، بلكه گفتن آن بعد از خواندن حمد به قصد دعا هم محل اشكال است ، ولى اگر جاهل قاصر باشد و يا اشتباها و يا از روى تقيه بگويد ، نمازش اشكال ندارد .
( پنجم ) ( از مبطلات نماز ) آن است كه عمدا پشت به قبله كند ، يا به طرف راست يا چپ قبله بر گردد ، بلكه اگر عمدا به قدرى برگردد كه نگويند رو به قبله

406