ابن عباس گفت : ناروا به كسى مى گويند كه براى او ده فضيلت است كه براى احدى نيست :
1 ) در جنگ خيبر كه ( ديگران رفتند و عاجزانه برگشتند ) رسول خدا فرمود :
كسى را مى فرستم كه هرگز خدا او را خوار و ذليل نكرد ، او دوست دارد خدا و رسول را ، و خدا و رسول دوستدار او هستند .
همگى گردن كشيدند كه چنين كسى كيست ؟ پس فرمود : على كجاست ؟
آن حضرت با چشم رمد ديده آمد ، بعد از شفاى چشم به دست رسول خدا ، آن حضرت رايت را سه مرتبه به اهتزاز در آورد و به دست على ( عليه السلام ) داد .
2 ) رسول خدا فلانى را به سوره ء توبه به جانب مشركين فرستاد ، پس على را پشت سر او فرستاد و سوره را از او گرفت ، و فرمود سوره را نمى برد مگر مردى كه او از من است و من از اويم .
3 ) رسول خدا فرمود : كدام يك از شما با من در دنيا و آخرت موالات مى كنيد ؟
كسى نپذيرفت ، به على فرمود : تو ولى من هستى در دنيا و آخرت .
4 ) على اول كسى بود كه ايمان آورد بعد از خديجه .
5 ) رسول خدا جامهء خود را بر چهار نفر انداخت بر على و فاطمه وحسن و حسين ( عليه السلام ) و فرمود : ( إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا ) 6 ) على آن كسى بود كه جان خود را فداى جان رسول خدا كرد و جامهء او را پوشيد و شب بر جاى او خوابيد ، و تا صبح مشركين به گمان پيغمبر او را سنگباران كردند .
7 ) در غزوه ء تبوك على را در مدينه به جاى خود گذاشت ، چون از فراق رسول خدا در آن سفر گريه كرد ، فرمود : آيا راضى نمى شوى كه منزلت تو نسبت به من همان منزلت هارون باشد نسبت به موسى ، مگر آن كه بعد از من پيغمبرى نيست ، همانا سزاوار نيست كه من بروم مگر اين كه تو خليفهء من باشى .
8 ) رسول خدا به على فرمود : تو بعد از من ولى هر مؤمن و مؤمنه هستى .

126