هر چند بيان تمام نكاتى كه در كلام رسول خداست ميسر نيست ، ولى به چند نكته اشاره مى شود :
1 - جملهء " انى قد تركت " مبين اين است كه كتاب خدا و عترت ، تركه و ميراثى است كه از آن حضرت براى امت به جا مانده است ، زيرا نسبت پيغمبر به امت نسبت پدر است به فرزند ، چون انسان جسم و جانى دارد كه نسبت روح به تن ، نسبت معنى به لفظ و مغز به پوست است ، و قوا و اعضاى جسمانى از طريق پدر جسمانى به انسان افاضه شده ، و قوا و اعضاى روحانى از عقايد حقه و اخلاق فاضله و اعمال صالحه از طريق پيغمبر كه پدر روحانى انسان است عنايت شده است .
واسطهء افاضهء سيرت روحانى و صورت عقلانى ، با واسطهء افاضهء صورت مادى و هيئت جسمانى قابل مقايسه نيست ، همچنان كه مغز با پوست و معنى با لفظ و مرواريد با صدف قابل مقايسه نيست .
چنين پدرى به جملهء " كانى قد دعيت فاجبت " خبر از رحلت خود مى دهد ، و ميراث و تركهء خود را براى فرزندان خود معين مى كند ، كه باز مانده و حاصل وجود من براى امت دو چيز است " كتاب الله و عترتى " .
كتاب رابطهء خدا با امت ، و عترت رابطهء پيغمبر با امت است ، قطع رابطه با كتاب قطع رابطه با خداست ، و قطع رابطه با عترت قطع رابطه با پيغمبر است ، و قطع رابطه با پيغمبر خدا قطع رابطه با خداست .
خاصيت اضافه آن است كه مضاف از مضاف اليه كسب حيثيت مى كند ، و هر چند اضافهء كتاب به خدا ، و عترت به پيغمبر خاتم كه شخص اول عالم است ، منزلت و مقام كتاب و عترت را روشن مى كند ، ولى به لحاظ اهميت مطلب ، حضرت اين دو را به ثقلين وصف مى نمايد ، كه حاكى از ارزشمندى و گرانسنگى اين دو باز مانده ء پيغمبر است .
نفاست وسنگينى وزن معنوى قرآن فوق ادراك عقول است ، چون قرآن تجلى خالق براى خلق است ، و براى درك عظمت قرآن توجه به اين چند آيه

111