زنى كسى را وكيل كند كه غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد كه او را طلاق دهد ، وكيل بايد به جاى كلمهء " مهرها " آن چيز را بگويد ، مثلا اگر صد تومان داده باشد بايد بگويد : " بذلت مائة تومان " .
طلاق مبارات مسأله 2595 - اگر زن و شوهر از يكديگر كراهت داشته باشند و زن مالى به مرد بدهد كه او را طلاق دهد ، آن طلاق را مبارات گويند .
مسأله 2596 - اگر شوهر بخواهد صيغهء مبارات را بخواند ، چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد بگويد : " بارأت زوجتي فاطمة على ما بذلت فهي طالق " - يعنى من و زنم فاطمه در مقابل آنچه او بذل كرده از هم جدا شديم ، پس او رها است ، و اگر ديگرى را وكيل كند وكيل بايد بگويد : " بارأت زوجة موكلي فاطمة على ما بذلت فهي طالق " يا بگويد : " عن قبل موكلي بارأت زوجته فاطمة على ما بذلت فهي طالق " و لزوم گفتن " فهي طالق " در صيغه هاى ذكر شده مبنى بر احتياط واجب است ، و اگر به جاى " على ما بذلت " " بما بذلت " بگويد اشكال ندارد .
مسأله 2597 - صيغهء طلاق خلع و مبارات بايد به عربى صحيح خوانده شود ، ولى اگر زن براى آن كه مال خود را به شوهر ببخشد ، مثلا به فارسى بگويد : براى طلاق فلان مال را به تو بخشيدم ، اشكال ندارد ، و اگر مرد نتوانست به صيغهء عربى طلاق بدهد ، بنابر احتياط واجب وكيل بگيرد ، و اگر نتوانست وكيل هم بگيرد ، به هر لفظى كه مرادف صيغهء عربى باشد طلاق خلع و مبارات بدهد صحيح است .
مسأله 2598 - اگر زن در بين عده ء طلاق خلع يا مبارات از بخشش خود برگردد ، شوهر مى تواند رجوع كند ، و بدون عقد دوباره او را به زوجيت خود برگرداند .
مسأله 2599 - مالى را كه شوهر براى طلاق مبارات مى گيرد ، بايد بيشتر از مهر نباشد ، ولى در طلاق خلع اگر بيشتر باشد ، اشكال ندارد .

686