" احكام عاريه " مسأله 2397 - عاريه آن است كه انسان مال خود را به ديگرى بدهد كه بدون عوض از آن استفاده كند .
مسأله 2398 - لازم نيست در عاريه صيغه بخوانند ، و اگر مثلا لباس را به قصد عاريه به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد ، صحيح است .
مسأله 2399 - عاريه دادن چيز غصبى و چيزى كه مال انسان است ولى منفعت آن متعلق حق يا ملك ديگرى است - مثل آن كه آن را اجاره داده باشد - در صورتى صحيح است كه مالك چيز غصبى يا كسى كه منفعت ملك يا متعلق حق اوست به عاريه دادن راضى باشد .
مسأله 2400 - چيزى را كه منفعتش مال انسان است - مثلا آن را اجاره كرده - مى تواند به كسى كه بر آن مال مورد اطمينان است ، يا به اذن مالك عاريه بدهد ، ولى اگر در اجاره شرط كرده باشند كه خودش از آن استفاده كند ، نمى تواند آن را به ديگرى عاريه دهد .
مسأله 2401 - اگر ديوانه و بچه مال خود را عاريه بدهند صحيح نيست ، و همچنين عاريه دادن سفيه و مفلس مال خود را صحيح نيست ، مگر با اذن يا اجازه ء ولى سفيه و طلبكاران مفلس ، و اگر ولى مصلحت بداند مال كسى را كه بر او ولايت دارد عاريه دهد ، اشكال ندارد .
مسأله 2402 - اگر در نگهدارى چيزى كه عاريه كرده كوتاهى نكند ، و در استفاده ء از آن زياده روى هم ننمايد ، و اتفاقا آن چيز تلف شود ، ضامن نيست ، ولى چنانچه شرط كنند كه اگر تلف شود عاريه كننده ضامن باشد ، يا چيزى را كه

648