شرايط فروشنده و خريدار مسأله 2109 - براى فروشنده و خريدار چند چيز شرط است :
( اول ) آن كه بالغ باشند .
( دوم ) آن كه عاقل باشند .
( سوم ) آن كه سفيه نباشند ، يعنى مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف نكنند .
( چهارم ) آن كه قصد خريد و فروش داشته باشند ، پس اگر مثلا به شوخى بگويد : ( مال خود را فروختم ) معامله اى محقق نمى شود ، و در حقيقت قصد خريد و فروش مقوم معامله است نه شرط صحت آن .
( پنجم ) آن كه كسى آنها را اكراه به ناحق نكرده باشد ، و اگر اكراه شدند و بعد راضى شدند معامله نافذ است .
( ششم ) آن كه جنس و عوضى را كه مى دهند مالك باشند ، يا ولايت بر مالك و يا وكالت و اذن از او داشته باشند ، و احكام اينها در مسائل آينده خواهد آمد .
مسأله 2110 - معامله با بچهء نابالغ كه مستقل در معامله باشد ، در مال خودش باطل است ، و اگر معامله با ولى باشد و بچهء نابالغ مميز فقط صيغهء معامله را جارى سازد ، معامله صحيح است .
و اگر جنس يا پول مال ديگرى باشد و آن بچه وكالة از صاحبش آن مال را بفروشد ، يا به آن پول چيزى بخرد ، معامله صحيح است هر چند بچهء مميز ، مستقل در تصرف باشد .
و اگر طفل فقط وسيله باشد كه جنس و عوض آن را به دو طرف معامله برساند ، اگر چه مميز نباشد اشكال ندارد ، ولى بايد فروشنده و خريدار يقين يا اطمينان داشته باشند كه طفل جنس يا عوض را به صاحب آن مى رساند .
مسأله 2111 - اگر با بچهء نابالغ - در صورتى كه معامله با او صحيح نيست - معامله بكند و جنس يا پولى از او بگيرد ، در صورتى كه مال خود بچه باشد ، بايد به ولى

585