و در صورتى كه جمع ما بين ظهر و عصر يا مغرب و عشاء مى كند ، شستن بين دو نماز لازم نيست ، و نيز كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند ، چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد ، و احتياط واجب آن است كه براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد ، مگر در صورتى كه موجب حرج باشد .
مسأله 319 - كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، در صورتى كه ممكن باشد و موجب حرج نباشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول يا غائط جلوگيرى نمايد ، و در صورتى كه مرض او به آسانى معالجه شود بايد خود را معالجه نمايد .
مسأله 320 - كسى كه نمى تواند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كند ، بعد از آن كه مرض او خوب شد لازم نيست نمازهايى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه اش خوانده قضا نمايد ، ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند .
مسأله 321 - اگر كسى مرضى دارد كه نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند ، بايد به وظيفهء كسانى كه نمى توانند از بيرون آمدن بول يا غائط خوددارى كنند عمل نمايد .
چيزهايى كه بايد براى آنها طهارت از حدث داشت مسأله 322 - براى شش چيز بايد وضو گرفت :
( اول ) براى نمازهاى واجب غير از نماز ميت ، و براى نمازهاى مستحب وضو شرط صحت است .
( دوم ) براى سجده و تشهد فراموش شده و دو سجده ء سهوى كه براى تشهد فراموش شده بجا مى آورد ، و اگر بين آنها و نماز حدثى از او سر زده - مثلا بول كرده باشد - بنابر احتياط واجب نماز را اعاده كند ، ولى براى سجده ء سهو در غير موردى كه ذكر شد واجب نيست وضو بگيرد .

246