( سوم ) براى طواف واجب در حج يا عمره .
( چهارم ) اگر نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضو بگيرد .
( پنجم ) اگر نذر كرده باشد كه جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند ، در صورتى كه آن نذر صحيح باشد ، مانند بوسيدن قرآن .
( ششم ) براى آب كشيدن قرآنى كه نجس شده ، يا براى بيرون آوردن آن از محلى كه بودن قرآن در آن محل موجب هتك است ، در صورتى كه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خط قرآن برساند ، ولى چنانچه معطل شدن به مقدار وضو بى احترامى به قرآن باشد ، بايد بدون اين كه وضو بگيرد قرآن را از آن محل بيرون آورد ، يا اگر نجس شده آب بكشد .
مسأله 323 - مس نمودن خط قرآن - يعنى رساندن جايى از بدن به خط قرآن - براى كسى كه وضو ندارد حرام است ، و رساندن موى بدن به قرآن مانعى ندارد در صورتى كه از توابع بشره شمرده نشود ، و اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگرى ترجمه كنند مس آن در غير اسم ذات و اسماء صفات خداوند متعال اشكال ندارد .
مسأله 324 - جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست ، ولى اگر مس نمودن آنان بى احترامى به قرآن باشد بايد از آن جلوگيرى كنند .
مسأله 325 - كسى كه وضو ندارد - بنابر احتياط واجب - نبايد اسم ذات و اسماء صفات خداوند متعال را به هر زبانى كه نوشته شده باشد مس نمايد ، و احتياط مستحب آن است كه اسماء مباركهء چهارده معصوم ( عليهم السلام ) را هم بدون وضو مس ننمايد .
مسأله 326 - اگر پيش از وقت نماز به قصد اين كه با طهارت باشد وضو بگيرد يا غسل كند ، صحيح است ، و اگر نزديك وقت نماز هم به قصد مهيا بودن براى نماز وضو بگيرد اشكال ندارد ، بلكه مستحب است .
مسأله 327 - كسى كه يقين يا حجت شرعيه دارد كه وقت داخل شده ، اگر نيت وضوى واجب كند و قصدش مقيد به وجوب نباشد و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده ، وضوى او صحيح است .

247