و يا شصت فقير را سير كند .
مسأله 1703 - اگر روزه‌دار كارى كه حلال است و روزه را باطل مىكند ، انجام دهد مثلا آب بياشامد و بعد كار ديگرى كه حرام است و روزه را باطل مىكند انجام دهد ، مثلا غذاى حرامى بخورد ، يك كفاره كافى است .
مسأله 1704 - اگر روزه‌دار آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد ، چنانچه عمدا آن را فرو ببرد ، روزه‌اش باطل است . و بايد قضاى آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب مىشود ، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد ، مثلا موقع آروغ زدن ، خون يا غذايى كه از صورت غذا بودن خارج شده ، به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد ، بايد قضاى آن روزه را بگيرد و كفاره جمع هم بر او واجب مىشود .
مسأله 1705 - اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد ، چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل كند ، بايد يك بنده آزاد نمايد يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد .
مسأله 1706 - اگر به گفته كسى كه مىگويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است ، قضا و كفاره بر او واجب مىشود . ولى اگر خبر دهنده عادل بوده فقط قضاى آن روز واجب است .
مسأله 1707 - كسى كه عمدا روزه خود را باطل كرده ، اگر بعد از ظهر مسافرت كند ، يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره سفر نمايد ، بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش آمد كند ، كفاره از او ساقط نمىشود .
مسأله 1708 - اگر عمدا روزه خود را باطل كند ، و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود ، بنابر احتياط كفاره بر او واجب مىشود .
مسأله 1709 - اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه خود را باطل كند ، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده كفاره بر او واجب نيست .
مسأله 1710 - اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل كند ، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نيست .

301