بخواند . و نيز اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ يا بيشتر برود و برگشتن او هم از چهار فرسخ ، كمتر نباشد ، بايد نماز را شكسته بخواند و چنانچه مجموع رفت و برگشت كمتر از هشت فرسخ نباشد ولى رفتن يا برگشتن او كمتر از چهار فرسخ باشد ، بنا بر احتياط واجب ، بايد نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند .
مسأله 1274 - مسافر در صورتى بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود ، پس كسى كه از شهر بيرون مىرود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند ، سفر هشت فرسخى برود چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر اطمينان ندارد ، بايد تمام بخواند .
مسأله 1275 - كسى كه قصد هشت فرسخ دارد ، اگر چه در هر روز مقدار كمى راه برود وقتى به جايى برسد كه ديوار شهر را نبيند و اذان آن را نشنود بايد نماز را شكسته بخواند . ولى اگر در هر روز مقدار خيلى كمى راه برود كه نگويند مسافر است ، بايد نمازش را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است كه هم شكسته و هم تمام بخواند .
مسأله 1276 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، مانند نوكرى كه با آقاى خود مسافرت مىكند چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1277 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1278 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود يا نه ، بايد نماز را تمام بخواند مگر آن كه اطمينان داشته باشد كه جدا نمىشود .
شرط سوم : آن كه در بين راه از قصد خود برنگردد ، پس اگر پيش از رسيدن به

235