شرط سيزدهم : در اعضاى وضو مانعى از رسيدن آب نباشد و اگر نه وظيفه او وضوى جبيره اى يا تيمم خواهد بود .
( 294 ) اگر مىداند چيزى به اعضاى وضو چسبيده ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مىكند يا نه ، بايد آن را بر طرف كند يا آب را به زير آن برساند .
( 295 ) اگر زير ناخن چرك باشد ، وضو اشكال ندارد ولى اگر ناخن را بگيرند بايد براى وضو آن چرك را بر طرف كنند ، و نيز اگر ناخن بيشتر از معمول بلند باشد ، بايد چرك زير مقدارى را كه از معمول بلند تر است بر طرف نمايند .
( 296 ) اگر در صورت و دست ها و جلوى سر و روى پاها به سبب سوختن يا چيز ديگر ، برآمدگى پيدا شود ، مثل بلند شدن پوست به سبب باد كردن محل آن ، تا وقتى كه جزو بدن به حساب مىآيد شستن و مسح روى آن كافى است و چنانچه سوراخ شود رساندن آب به زير پوست لازم نيست ، بلكه اگر پوست يك قسمت آن كنده شود ، لازم نيست آب را به زير قسمتى كه كنده نشده برساند ، ولى چنانچه پوستى كه كنده شده گاهى به بدن مىچسبد و گاهى بلند مىشود ، مىتواند آن را قطع كند يا آب را به زير آن برساند يا آن كه در هر وقتى به وظيفه آن وقت عمل نمايد .
( 297 ) اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضوى او چيزى چسبيده يا نه چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد ، مثل آن كه بعد از گل كارى شك كند گل به دست او چسبيده يا نه ، بايد وارسى كند يا به قدرى دست بمالد كه اطمينان پيدا كند كه اگر بوده بر طرف شده يا آب به زير آن رسيده است ، و اگر از روى غفلت وضو گرفت و بعد معلوم شد كه مانعى بوده ، وضويش باطل است ، و اگر احتمال داد كه مانعى در كار نيست و به اميد عدم مانع وضو گرفت يا غافل شد ، و بعد معلوم شد مانعى در كار نبوده ، صحيح بودن وضو خالى از وجه نيست .
( 298 ) جايى را كه بايد شست و مسح كرد هر قدر چرك باشد ، اگر چرك مانع از رسيدن آب به بدن نباشد اشكال ندارد ، و هم چنين است اگر بعد از گچ كارى و مانند آن چيز سفيدى كه جلوگيرى از رسيدن آب به پوست نمىنمايد بر دست بماند ، ولى اگر شك كند كه با بودن آنها آب به بدن مىرسد يا نه ، بايد آنها را بر طرف كند .

61