آن را تطهير كند بعد وضو بگيرد .
( 281 ) اگر يكى از اعضاى وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آن جا را آب كشيده يا نه ، چنانچه در موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آن جا نبوده وضو باطل است بنابر احوط ، در صورتى كه با وضو گرفتن و يا غير آن به طور اتفاقى پاك نشده باشد . و اگر ملتفت بوده ، يا شك دارد كه ملتفت بوده يا نه وضو صحيح است . و در هر صورت بايد بنا بر احوط براى نماز و مانند آن ، جايى را كه نجس بوده ، آب بكشد .
( 282 ) اگر در صورت يا دست ها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمىآيد و آب براى آن ضرر ندارد ، بايد در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد ، بعد به دستورى كه گفته شد وضوى ارتماسى بگيرد . و اگر بعد از بند آمدن دو مرتبه خون جارى شد وضو به طور ارتماسى صحيح است و اگر خون جارى نشد به صورت ترتيبى هم مىشود وضو گرفت .
شرط هفتم : وقت براى وضو و نماز كافى باشد .
( 283 ) هر گاه وقت به قدرى تنگ باشد كه اگر وضو بگيرد تمام نماز بعد از وقت خوانده مىشود ، بايد تيمم كند ، ولى اگر براى وضو و تيمم يك اندازه وقت لازم باشد بايد وضو بگيرد براى انجام يك ركعت با وضو . و اگر با وضو ، وقت يك ركعت نماز و با تيمم ، وقت چهار ركعت را دارد مىتواند هر كدام را خواست انتخاب كند بنابر اظهر .
( 284 ) كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند اگر به قصد قربت يا براى كار مستحبى مثل خواندن قرآن وضو بگيرد ، صحيح است ولى اگر براى خواندن آن نماز وضو بگيرد باطل است .
شرط هشتم : به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم وضو بگيرد ، و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى وضو بگيرد باطل است . ولى اگر به قصد قربت وضو بگيرد و قصد ديگرى مثل خنك شدن تابع قصد وضو باشد ، اشكال ندارد .

58