انسان احتمال بدهد كه آن چيز را آب كشيده يا به واسطه اى ( مثلا آن چيز در آب جارى افتاده ) پاك شده است ، اجتناب از آن لازم نيست .
" پاك شدن اشياء نجس " ( 223 ) اگر خود انسان يقين كند چيزى كه نجس بوده پاك شده است ، يا دو عادل به پاك شدن آن خبر دهند ، آن چيز پاك است ، و هم چنين است اگر كسى كه چيز نجس در اختيار او است بگويد آن چيز پاك شده ، يا مسلمانى چيز نجس را آب كشيده باشد اگر چه معلوم نباشد درست آب كشيده يا نه .
( 224 ) كسى كه وكيل شده است لباس انسان را آب بكشد و لباس هم در اختيار او باشد ، اگر بگويد آب كشيدم ، در صورتى كه ظن به خلاف گفته او نباشد ، آن لباس پاك است .
( 225 ) اگر انسان حالى دارد كه در آب كشيدن چيز نجس يقين پيدا نمىكند ، مىتواند به گمان اكتفا نمايد . و در صورتى كه مىتواند يقين تقديرى متعارف را تشخيص دهد آن مقدم است ( يعنى با اين كه يقين پيدا نمىكند ، به مقدارى بشويد كه ساير مسلمان ها مىشويند وبيش از آن لازم نيست ) .
" احكام ظرف ها " ( 226 ) ظرفى كه از پوست سگ يا خوك يا مردار ساخته شده ، خوردن و آشاميدن از آن ظرف حرام است در صورتى كه بداند ظرف موجب نجاست خوردنى مىشود ، ولى اگر علم نداشت بنا بر احتياط اجتناب كند ، و هم چنين نبايد آن ظرف را در وضو و غسل و كارهايى كه بايد با چيز پاك انجام داد ، استعمال كند .
بلكه احتياط واجب آن است كه چرم سگ و خوك و مردار را ، اگر چه ظرف هم نباشد در استعمالاتى كه مشروط به طهارت نيست هم استعمال نكنند .
( 227 ) خوردن و آشاميدن از ظرف طلا و نقره حرام است ولى نگهدارى و يا

48