چنانچه هيچ كدام نمىدانسته اند كه زن در عده است و يا اين كه نمىدانسته اند كه عقد كردن زن در عده حرام است ، در صورتى كه مرد با او در زمان عده نزديكى كرده باشد ، آن زن بر او حرام مىشود و اگر نزديكى كردن بعد از زمان عده بوده ، عقد باطل است ، ولى زن بر او حرام نمىشود ، بلكه مىتواند بعدا زن را عقد نمايد .
( 1921 ) اگر انسان بداند زنى شوهر دارد و با او ازدواج كند ، بايد از او جدا شود و بعدا هم نمىتواند او را براى خود عقد كند ، مگر اين كه نداند زن شوهر دارد و با او هم نزديكى نكرده باشد ، كه در اين صورت فقط عقد باطل است ، ولى بعد از طلاق او و تمام شدن ايام عده ، ازدواج با آن زن ، بنابر اظهر مانعى ندارد ( 1922 ) اگر زن شوهردار - نعوذ بالله - زنا كند ، بر شوهر خود حرام نمىشود و چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد ، بهتر است كه شوهر ، او را طلاق دهد ولى بايد مهرش را بدهد .
( 1923 ) مادر ، خواهر و دختر كسى كه لواط داده ، بر لواط كننده حرام است ، اگر چه لواط كننده و لواط دهنده بالغ نباشند ، ولى اگر گمان كند كه دخول شده ، يا شك كند كه دخول شده يا نه ، بر او حرام نمىشوند .
( 1924 ) اگر با مادر يا خواهر يا دختر كسى ازدواج نمايد و بعد از ازدواج ، با آن شخص لواط كند ، بنا بر اظهر آنان بر او حرام نمىشوند ، گر چه احوط باطل كردن عقد است به سبب طلاق .
( 1925 ) اگر كسى در حال احرام ، كه يكى از اعمال حج است ، با زنى ازدواج نمايد عقد او باطل است ، و چنانچه مىدانسته كه در حال احرام زن گرفتن بر او حرام است ، ديگر نمىتواند آن زن را عقد كند .
( 1926 ) اگر زنى كه در حال احرام است ، با مردى كه در حال احرام نيست ، ازدواج كند ، عقد او باطل است ، و اگر زن مىدانسته كه ازدواج كردن در حال احرام ، حرام است ، احتياط واجب آن است ، كه بعدا با آن مرد ازدواج نكند .
( 1927 ) اگر مرد طواف نساء را ، كه يكى از اعمال حج است ، بجا نياورد ، زنش كه به واسطه محرم شدن بر او حرام شده بود ، حلال نمىشود ، و نيز اگر زن طواف

383