عاريه بدهد ، ولى اگر در اجاره شرط كرده باشند كه خودش از آن استفاده كند ، نمىتواند آن را به ديگرى عاريه دهد .
( 1864 ) اگر ديوانه و بچه ، مال خود را عاريه بدهند صحيح نيست ، اما اگر ولى بچه مصلحت بداند كه مال او را عاريه دهد و بچه آن مال را به دستور ولى به عاريه كننده برساند ، اشكال ندارد .
( 1865 ) اگر در نگهدارى چيزى كه عاريه كرده كوتاهى نكند و در استفاده از آن هم زياده روى ننمايد و اتفاقا آن چيز تلف شود ضامن نيست ، ولى چنانچه شرط كنند كه اگر تلف شود عاريه كننده ضامن باشد ، يا چيزى را كه عاريه كرده طلا و نقره باشد ، بنابر اظهر بايد عوض آن را بدهد .
( 1866 ) اگر طلا و نقره را عاريه نمايد و شرط كند كه اگر تلف شود ضامن نباشد ، چنانچه تلف شود ضامن نيست .
( 1867 ) اگر عاريه دهنده بميرد ، گيرنده بايد چيزى را كه عاريه كرده به ورثه او بدهد .
( 1868 ) اگر عاريه دهنده طورى شود كه شرعا نتواند در مال خود تصرف كند ، مثلا ديوانه شود ، عاريه كننده بايد مالى را كه عاريه كرده به ولى او بدهد .
( 1869 ) كسى كه چيزى عاريه داده هر وقت بخواهد مىتواند آن را پس بگيرد ، و كسى هم كه عاريه كرده هر وقت بخواهد مىتواند آن را پس دهد .
( 1870 ) اگر زمينى را براى دفن ميت مسلمان يا كسى كه در حكم مسلمان است عاريه داد و بعد از دفن از عاريه برگشت ، نمىتواند عاريه گيرنده را وادار به نبش قبر نمايد ، مگر آن كه بدن ميت از بين رفته باشد .
( 1871 ) اگر ظرف طلا و نقره را براى زينت اطاق عاريه بدهند ، اشكال ندارد ، ولى اگر براى استفاده حرام بدهند باطل است .
( 1872 ) عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم آن ، و عاريه دادن حيوان نر براى جفت گيرى صحيح است .
( 1873 ) اگر چيزى را كه عاريه كرده به مالك يا ولى او بدهد و بعد آن چيز تلف شود ، عاريه كننده ضامن نيست ، و در غير اين صورت ضامن است ، اگر چه مثلا آن

374