امانت را طلب كند و امانت دار با اين كه رد امانت برايش ممكن است ، امانت را ندهد ، ضامن است و بعد از آن حكم غصب را پيدا مىكند ، زيرا بدون رضايت مالك نزد او مىماند .
( 1840 ) اگر امانتدار از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند ، بايد سريعا امانت را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند ، يا به آنان خبر دهد كه حاضر به نگهدارى نيست ، و اگر بدون عذر امانت را به آنان نرساند و خبر هم ندهد ، چنانچه مال تلف شود ، بايد عوض آن را بدهد .
( 1841 ) امانتدار ، اگر براى نگهدارى ، جاى مناسبى ندارد ، بايد جاى مناسب ، تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه عرفا نگويند در امانت خيانت كرده و در نگهدارى آن كوتاهى نموده است ، و اگر آن را در جايى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود ، بايد عوض آن را بدهد .
( 1842 ) اگر امانت گذار جايى را براى حفظ امانت تعيين كند بايد امانت دار آن را آنجا بگذارد ، و اگر آنجا نگذارد چنانچه امانت را در جايى گذاشته كه در حفظ مال به حد جايى كه مالك معين كرده نمىرسد ، بنابر اظهر ضامن است . اما اگر امانت را به جايى برده كه در حفظ و نگهدارى بهتر يا مثل جاى تعيين شده است و امانت دار هم بداند كه آنجا در نظر امانت گذار بهتر يا مساوى با جاى معين شده است ، بنابر اظهر ، اشكال ندارد و در صورت تلف ، ضامن نيست .
( 1843 ) امانتدار ، اگر در نگهدارى امانت كوتاهى نكند و تعدى يعنى ، زياده روى هم ننمايد و اتفاقا مال تلف شود ، ضامن نيست ، و اگر به طورى كوتاهى يا تعدى كرده كه بگويند خيانت كرده و مال تلف شود ، ضامن است اگر چه تلف به سبب آفات آسمانى باشد .
( 1844 ) اگر مال كسى را گرفت ، ولى نه به عنوان امانت ، و نه به عنوان ديگر ، ضامن است .
( 1845 ) اگر امانت را با اكراه قبول كرد و بعد از آن كه اكراه بر طرف شد باز هم مال را نگه داشت ، ولى قصد قبول امانت يا قصد رضايت به عقد اكراهى را نداشت ضامن است .

369