اگر چه نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن باشد ، مىتواند خمس را به شهر ديگر ببرد و چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تلف شود ، لازم نيست چيزى بدهد . ولى نمىتواند هزينه بردن آن را از خمس بر دارد .
( 1460 ) اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود ، باز هم مىتواند خمس را به شهر ديگر ببرد و به مستحق برساند ولى مخارج بردن آن را بايد از خودش بدهد و در صورتى كه خمس از بين برود ، اگر چه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد ضامن است .
( 1461 ) اگر خمس را از خود مال ندهد و از جنس ديگر بدهد ، بايد به قيمت واقعى آن جنس حساب كند و چنانچه گرانتر از قيمت حساب كند ، اگر چه مستحق به آن قيمت راضى شده باشد بايد مقدارى را كه زياد حساب كرده بدهد .
( 1462 ) كسى كه از مستحق طلبكار است و مى خواهد طلب خود را بابت خمس حساب كند ، بنابر احتياط واجب بايد خمس را به او بدهد و بعد مستحق بابت بدهى خود به او برگرداند ، ولى اگر با اذن حاكم شرع باشد اين احتياط لازم نيست .
( 1463 ) مستحق نمىتواند خمس را بگيرد و به مالك ببخشد ، ولى كسى كه مقدار زيادى خمس بدهكار است و فقير شده و اميد ثروتمند شدنش هم نمىرود و مىخواهد مديون اهل خمس نباشد ، اگر مستحق راضى شود كه خمس را از او بگيرد و به او ببخشد ، اشكال ندارد .
( 1464 ) اگر خمس را با حاكم شرع يا وكيل او يا با سيد دستگردان كند و بخواهد در سال بعد بپردازد نمىتواند از منافع آن سال كسر نمايد مثلا اگر هزار تومان دستگردان كرده و از منافع سال بعد دو هزار تومان بيشتر از مخارجش داشته باشد ، بايد اول خمس دو هزار تومان را بدهد و سپس هزار تومانى را كه بابت خمس بدهكار است از بقيه بپردازد .

285