عادل ، سيد بودن او را تصديق كنند يا در بين مردم به طورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است ، و بنا بر اظهر اگر انسان به سيد بودن كسى گمان داشت ولى دو نفر عادل هم سيد بودنش را تصديق نكردند و در بين مردم و يا شهر خودش هم معروف به سيد بودن نبود باز هم كافى است و مى شود به او خمس داد .
( 1453 ) به كسى كه در شهر خودش به سيد بودن مشهور باشد ، اگر انسان به سيد بودن او اطمينان يا گمان پيدا كند ، مىشود خمس داد .
( 1454 ) كسى كه زنش سيده است خمسش را بنابر احتياط واجب نبايد به او بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد ، جايز است انسان خمس به آن زن بدهد كه به مصرف آنان برساند .
( 1455 ) اگر مخارج سيدى كه زوجه انسان نيست بر انسان واجب باشد بنابر احتياط واجب ، نمىتواند خوراك و پوشاك او را از خمس بدهد ، ولى اگر مقدارى خمس ملك او كند كه به مصرف ديگرى غير مخارج خودش - كه بر خمس دهنده واجب است - برساند مانعى ندارد .
( 1456 ) به سيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نمىتواند مخارج آن سيد را بدهد ، مىشود خمس داد .
( 1457 ) احتياط مستحب آن است كه بيشتر از مخارج يك سال به يك سيد فقير خمس ندهند .
( 1458 ) اگر در شهر سيد مستحقى نباشد و احتمال هم ندهد كه پيدا شود ، يا نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن نباشد ، بايد خمس را به شهر ديگرى ببرد و به مستحق برساند و هزينه بردن خمس ، بنابر اظهر از خمس برداشته مىشود اگر چه خلاف احتياط است ، و اگر خمس از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده ، بايد عوض آن را بدهد و اگر كوتاهى نكرده ، چيزى بر او واجب نيست .
( 1459 ) هر گاه در شهر خودش مستحقى نباشد ولى احتمال دهد كه پيدا شود ،

284